“Gizon batek irudi bat eskegi nahi du horman, iltzea bazeukan baina mailurik ez. Auzokideak bazeukan bat, beraz gure protagonistak eskatzea erabaki zuen, baina eskatzeko unea duda bat sortu zitzaion:

– eta, esaten badit ez didala utzi nahi? Atzo interes gutxirekin agurtu ninduen, agian presaka zebilen. Edo presa hori aitzakiatzat hartuta, ez zidan ezer gehiagorik esan; agian ari da zerbait prestatzen ni kaltetzeko. Zer izango ote da? … Nik ez diot ezer txarrik egin… Agian zerbait sartu zaio buruan eta horregatik nire kontra egingo du. Berak lan tresnarik eskatuko balit nik, inolako dudarik gabe, utziko nioke. Zergatik ez luke berak berdin jokatuko?… Hauek bezalako pertsonek garraztu egiten naute. Gainera, gero pentsatuko du mesedea itzuli beharko diodala… nik behar dudan maliua berak duelako! Hori besterik ez genuen behar!

Asko pentsatu ondoren, gure gizona auzokidearen etxera doa. Txirrina jo du. Atea zabaldu diote… eta auzokideak ezer egin edo esateko aukerarik izan aurretik, gure protagonistak haserre bizian oihukatzen dio:

– Gorde ezazu zure mailu madarikatu hori! … … …”

Me-note: Egoera barregarria izan daiteke baina guk uste baino gehiagotan gertatzen da. Zer gertatzen zaio gizon honi? Zuri ere horrelakoak gertatzen zaizkizu? Antzeko egoeran egon zara, non arazoak sortu aurretik zuk jada konponbideak aurkitzeari ekin diozun?