Mes: marzo 2015
Kexatzea kexatzeagatik tontakeria hutsa da
Baina zenbaitetan bukaerarik gabeko gurpil horretan sartzen gara atsegin dugulako martirrak izatea, atsegin dugulako besteen arreta eta hori lortzeko kexuez baliatzen gara. Oraingoan erronka bat proposatu nahi dizuegu baina arretaz jokatu nahi gabe tranparik ez egiteko.
Harritu ahal zara ikusten zure aurpegian irribarre bat agertzen dela eta horrek agure erretxina baztertu ahalko du.
Zarena askatu!
Nik esango nuke mutil honek badakiela zertan ari den; bene-benetan sinesten du zabaldu nahi duen mezua. Emakumeei hitz egiten die, baina guztiontzako, mezua izan litekeela esango zenuke? Zer behar duzu balio handiko pertsona zarela ikus dezazun?
#LoveWater
Janari gabe ez dago jolasterik
Barregarria dela esan dezakete askok, baina tamales errealitateak askotan fikzioa; kasu honetan iragarkia, gainditzen du. Agian ez daukagu ezer egiterik, baina behintzat jakin behar dugu existitzen dela.
Ematea ezer ez espero gabe
Emateak, ezer ez espero gabe, poztasun handia dakar. Zerbait ematean gure ondokoa pozten dugu, gizarteari zerbait eskaintzen diogu. Emate horri esker pertsona baliagarria zarela sentitzen duzu eta merezi duzun ordainketa jaso duzula uste duzu. Baina zenbaitetan bizitzak berak oparitutako hori bikoizturik hirukoizturik itzultzen digu.gados.
Portugaleteko DBHko ikasle batek proposaturikoa.
Maitasunak ez du etiketarik
Berrio Otxoako DBHko ikasle batek proposaturikoa.
Ez ohitu!
”Erromara joaten dena” edo Jerusalenera heltzeko antzinako Erromako inperioa zeharkatzen zuena Erromeroa izaten da. Erromesa, bidaiaria,… Hurrengo poemaren bidez Leon Felipek kontatzen digu erromeroa izan nahi duela. Zertaz hitz egiten ari da? Zein arrisku saihestu behar ditu?
Ser en la vida romero, romero sólo que cruza siempre por caminos nuevos. Ser en la vida romero, sin más oficio, sin otro nombre y sin pueblo. Ser en la vida romero, romero..., sólo romero. Que no hagan callo las cosas ni en el alma ni en el cuerpo, pasar por todo una vez, una vez sólo y ligero, ligero, siempre ligero. Que no se acostumbre el pie a pisar el mismo suelo, ni el tablado de la farsa, ni la losa de los templos para que nunca recemos como el sacristán los rezos, ni como el cómico viejo digamos los versos. La mano ociosa es quien tiene más fino el tacto en los dedos, decía el príncipe Hamlet, viendo cómo cavaba una fosa y cantaba al mismo tiempo un sepulturero. No sabiendo los oficios los haremos con respeto. Para enterrar a los muertos como debemos cualquiera sirve, cualquiera... menos un sepulturero. Un día todos sabemos hacer justicia. Tan bien como el rey hebreo la hizo Sancho el escudero y el villano Pedro Crespo. Que no hagan callo las cosas ni en el alma ni en el cuerpo. Pasar por todo una vez, una vez sólo y ligero, ligero, siempre ligero. Sensibles a todo viento y bajo todos los cielos, poetas, nunca cantemos la vida de un mismo pueblo ni la flor de un solo huerto. Que sean todos los pueblos y todos los huertos nuestros.