|
MODALITATEA Irudikatzea – Begiratzea EBAL |
|
MUSIKA Ludovico – Waterways (new) |
|
GIDOIA Gaur oso berezia den zerbait ulertzen eta bizitzen lagundu nahi dizuet.. Agian pentsatuko duzue ez dela garrantzitsua, ezta interesgarria ere. Hala ere, minutu batzuk eskatuko nizkizueke eta ikusiko duzue nola saiatzea merezi izan duen. Oraingoan proposatu nahi dizuedan gaia ezaguna duzue; Jesusek gurutzeraino egin zuen bidea, alegia. Ez da erraza kontatzen, bere bizitzako tarterik tristeena baita, ez da batere dibertigarria izango, baina merezi duelakoan nago. Prest zaudete? Badakizue nola hil zen Jesus, oso une triste izan zen. Proposatu nahi dizuedana zera da: une triste horretan Jesusi lagundu, zuek bere ondoan egotea gustatuko litzaidake. Pertsona bat gaixo dagoenean edota une txarrak pasatzen ari denean ondoan bidailagun bat behar du, momentu latz horietan nahi duzu Jesusekin egon? [Jesusena orain dela 2000 urte gertatu bazen ere eta bakar bakarrik utzi bazuten ere, eta oso gaizki pasatu bazuen ere, gaur gure arten bizirik dirau. Bere bizitza gogoratzen dugunean bere ondoan gaudela sentituko du. Horrelakoetan gure maitasuna heltzen zaio, nahi diozu lagundu? Bere ondoan egon nahi duzue?] Hasteko oinarrizko jarrera hartuko dugu. Gure irudimena aske utziko dugu, pelikula baten eszena batean sartuko bazina bezala. Jesusekiko maitasuna nahiz hurbiltasuna izan ezik, beste guztia gure irudimena sortutakoa izango da. Zerbait berezia denez, ondo baino hobeto prestatu gara: trasteak alde batera utzi… bizkarra ondo jarrita… eroso eseri… oinak lurrean ondo jarrita… eskuak belaunetan ipinita… lepoa apur bat luzaturik… begiak itxita… nabaritu zure arnasketa. Horrela, isiltasuna nagusitu delarik gure bihotza entzun ahal izango dugu eta hitz egiteko aukera eskainiko diogu. (Musika lasaia?) Eguerdia da, bero handia dago… Jerusalengo kale estu batean zaude, gaur azoka eguna da eta jende asko dago kaleetan. Ematen du jendeak ez zaituela ikusten, ez dute nabaritzen hortxe zaudela, baina zuk bai ikusten eta nabaritzen dituzula,… (isiltasuna). Bat batean iskanbila sortu da, ondoko kaletik jendea oihukatzen doa, irainak botatzen. Zerbait ari da gertatzen! Erromako soldaduak dira, haserre omen daude. Bizkarrean gurutze bat duen gazte bati oihukatzen diote. Nekaturik eta zauriz beterik egon arren, ez diote laguntzen… hala ere gazte horrek bidean jarraitzen du. (isiltasuna). Hurbiltzean sorpresa ederra hartzen duzu ikusten duzunean Jesus dela! Ematen du inork ez zaituela ikusten, horregatik aukera aprobetxatzen duzu gehiago hurbiltzeko eta bere ondoan jartzen zara. Ahotsak entzuten dituzu, ikusten duzu nola jipoitzen duten… bidean jarraitu bitartean zu bere ondoan zaude… (isiltasuna) Nekaturik dagoela ikusten duzu, gorputza minduta duela begi bistakoa da, horregatik besarkatzen duzu, eskutik heltzen diozu eta laguntzen saiatzen zara. Ibili bitartean laguntzen diozu… Inork ez zaitu ikusten, baina zerbaitek esaten dizu Jesusek badakiela bere ondoan zaudela, gertatzen dena gertatzen dela beti laguntzeko prest zaudela. Mina handia bada ere, irribarre egiten dizula nabaritzen duzu, berarekin egotea eskertu nahi dizu, begiratzen dizu eta indarrak berritu zaizkio bideari ekiteko. Inork ez du ulertzen, inor ez da konturatzen, hala ere Jesus arinago dabil; are gehiago, irribarre txiki bat ere ikusten zaio. Baina, nola da posible? Inork ez du ulertzen; zuek, berriz, bai. Jesusek eta zuk badakizue zer ari den gertatzen. Ibiltzen jarraitzen duzue. (isiltasuna) Gailurrera heldu zarete, biok dakizue zer datorren orain, zer gertatuko den. Jesus beldur da, ez du hil nahi baina badaki ez dagoela bakarrik, zuk bere ondoan jarraitzen baituzu. Hemendik aurrera oso arin gertatzen da dena, gurutzea jartzen diote, zerurantz igotzen dute,…hori ikusteak bihotza mintzen dizu. Ez duzu begiratu nahi, hala ere bere ondoan jarraituko duzula ari daukazu. Bera da begiratzen dizuna, indarrak agortu bazaizkio ere, irribarre bat botatzen dizu eta zuk eskertzen diozu. Haizeak indarrez jotzen du, denbora aurrera doa eta zu bere ondoan zaude. Bere ondoan zaudelarik, erraztasunez antzeman dezakezu bere mina, zeinen gaizki ari den pasatzen eta horrek bihotza txikitzen dizu. Dena den gero eta animatuago zaude bere maitasuna, barkamena… nabaritzen dituzulako. Harriturik, Jesusek jendeari bota dion begirada aztertzen duzu eta harritzen zara ikustean guztiontzat maitasunez beteriko begirada duela; mindu badute ere, begirada horrek ez du gorrotorik. (isiltasuna) Indarrak agortu zaizkio eta bat batean zerbait berri antzeman duzu… zuekin badago beste pertsona bat! Jendeak ikusi ezin duen norbait! Aita da! Jesusi besarkada handia ematera dator, ez azkena, baizik eta LEHEN BESARKADA! Jendeak ikusten duenean Jesus hil dela, zuk zerbait gehiago ikusten duzu, zoragarria den zerbait: ikusten duzu nola Aitak besarkatzen duen, nola hartzen duen eta eramaten duen! (Isiltasuna) Urruntzean, biek begiratzen dute atzerantz eta begirada zuzentzen dizute, irribarre egiten dizute eta musu bat bidaltzen dizute. Nabaritzen duzu nola musu hori ailegatzen zaizun eta maitasunez bakeaz betetzen zaituen. Zuk ere barre egiten duzu, badakizu hemendik aurrera haiek izango direla zure ondoan joango direnak, lagunduko dizutenak. Nabaritu musua, haien hurbiltasuna. (isiltasuna) Menditik jaitsi zara, astiro zabiltza eta kaleetara bueltatzen zara. Oraingoan ez dira Jerusalengo kaleak, zure auzokoak baizik eta aurpegian irribarre misteriotsua duzularik auzotik zabiltza. Jendeak ez du ulertzen, pozik zaudela antzematen dute. Zuk nabaritzen duzu, nahiz eta ez ikusi, norbait duzula ondoan. Badakizu zure ondoan dagoela. Pixkanaka atzamarrak, sorbaldak… mugitzen hasiko gara… begiak zabalduko ditugu. |
|
Idatz dezagun Sentitu dugunari buruz hitz egin dezakegu, eta marrazki bat edota zerbait idatzi inoiz ahaztu nahi ez dugun zerbait gogoratzeko. |
«Si para recobrar lo recobrado
debí perder primero lo perdido,
si para conseguir lo conseguido
tuve que soportar lo soportado,
Si para estar ahora enamorado
fue menester haber estado herido,
tengo por bien sufrido lo sufrido,
tengo por bien llorado lo llorado.
Porque después de todo he comprobado
que no se goza bien de lo gozado
sino después de haberlo padecido.
Porque después de todo he comprendido
que lo que el árbol tiene de florido
vive de lo que tiene sepultado».
(Francisco Luis Bermúdez)
#PONTEENSUSZAPATOS
MODALITATEA Irudikapena Ebal |
MUSIKA Joaquín Rodrigo Concierto de Aranjuez – 2° Mov Adagio |
GIDOIAOinarrizko jarreran jarrita, irudikapena egiten prestatuko gara. Nahi dut zuk irudikatzea buru gainean oso izar polita duzula, argitasunez beterikoa, oso distiratsua. Nahi dut irudikatzea nola argi hori zugana jaisten den eta nola heltzen den zure bururaino. Orain nahi dut argi berezi hori zure buruan sartzea eta gorputz osotik hedatzea. Nabaritu nola argi zuri hori aurpegitik pasatzen den, nola ukitzen duen zure ilea, zure lepoa, besoak,…zure eskuetara ailegatu arte. Ondoren nabarituko duzu nola argi horrek zure atzamarrak betetzen dituen. Nabaritu nola argi hori bularretik pasatzen den, bizkarretik, tripatik, behera doa… hanketara ailegatu arte. Laster oinetara ailegatu da eta bertan behatzak argitasunez beteko ditu. Orain zure bihotz barruan begiratu, aztertu. Nabaritu nola argi horrek zure bihotza maitasunez betetzen duen.Zure ingurukoek maite zaituztela nabaritzen duzu. Zure bihotzeraino ailegatu den argi horri esker zuk ere ingurukoak maite dituzu, guztiak maiatzeko indarrak dituzu. Ailegatzen zaizun maitasuna hartu egiten duzu, zure gorputz osoan sakabanatu dena, eta irribarretsu agertzen zara, eskerrik asko esateko adierazten duzuna. Ailegatu zaizun argi hori mundu guztiari oparitzeko beharra duzu, pertsona desberdinak ukitzen imajinatzen duzu zeure burua, zure irribarrea ez ezik, maitasun berezi hori emateko asmoz.
|
IKUSTEN ZAITUT
No te voy a pedir que me des un beso. Ni que me pidas perdón cuando creo que lo has hecho mal o que te has equivocado. Tampoco voy a pedirte que me abraces cuando más lo necesito, o que me invites a cenar el día de nuestro aniversario.
No te voy a pedir que nos vayamos a recorrer el mundo, a vivir nuevas experiencias, y mucho menos te voy a pedir que me des la mano cuando estemos en mitad de esa ciudad.
No te voy a pedir que me digas lo guapa que voy, aunque sea mentira, ni que me escribas nada bonito. Tampoco te voy a pedir que me llames para contarme qué tal fue en el día, ni que me digas que me echas de menos.
No te voy a pedir que me des las gracias por todo lo que hago por ti, mi que te preocupes por mi cuando mis ánimos están por los suelos, y por supuesto, no te pediré que me apoyes en mis decisiones. Tampoco te voy a pedir que me escuches cuando tengo mil historias que contarte. No te voy a pedir que hagas nada, ni siquiera que te quedes a mi lado para siempre.
Porque si tengo que pedírtelo, ya no lo quiero.
Frida Kahlo
Ikusi eban aitak eta erruki izan eban
Oraindino urrun egoala, ikusi eban aitak eta erruki izan eban, eta, lasterka joanik, besarkatu eta musuka hasi jakon.
Aitak, ostera, esan eutsen morroiei: «Atara behingoan soinekorik ederrena eta jantzi egiozue; ipini eraztuna eskuan eta jantzi oinetakoak; ekarri zekor gizendua eta hil; egin dagigun jai-bazkaria, nire seme hau hila egoan eta biztu egin da-eta, galdua egoan eta aurkitu egin dogu-eta».