Jesusek esan eutsan orduan:
“Neu naz biztuerea eta bizia;
Nigan sinesten dauana, hilda ere, biziko da, eta bizi dana,
Nigan sinesten badau, ez da betiko hilgo” (Jn 11)

Gaur, ostegunero bezala, maxima berezi bat egitea dagokigu.
Prest zaude?

(Música de ambientación)

Hasi aurretik, eseri HARA jarreran:
– Bizkarra zuzen, aulkiaren bizkarraldean ondo bermatuta.
– Oinak lurrarekin kontaktuan.
– Eskuak mahai gainean edo izterren gainean, nahi duzun bezala.
– Buru zuzena, hari ikusezin batek tira egingo balio bezala.

Itxi begiak. Airea hartu eta poliki askatu.
Errepikatu behar duzunean, lasai eta kontzentratuta zaudela nabaritu arte.

Adi entzun:

Gure munduko pertsona askok oihukatzen digute laguntza, maitasuna, maitasuna eta elkartasuna behar dituztela.
Guk maitatzea eta zaintzea behar dute.
jakin behar dute gero eta mundu hobea sortzeko konpromisoa hartzen dugula.
Arazoak konpontzeko indarkeria edo indarra ez erabiltzea nahi dugu.
Guk elkarrizketa eta enpatia erabiliko ditugu.

San Frantzisko Asiskoaren hurrengo otoitza arretaz entzutera gonbidatzen zaitut.
Erreparatu esaldi bakoitzari, hitz bakoitzari

Jauna:
egin nazazu zure bakerako tresna,
gorrotoa dagoen lekuan, jar dezagun maitasuna,
iraina dagoen lekuan, barka dezagun,
errorea dagoen tokian, esan dezagun egia,
etsipena dagoen lekuetan, jar dezagun itxaropena,
iluntasuna dagoen lekuan, jar dezagun argia,
tristura dagoen lekuan, jar dezagun alaitasuna.

Eduki begiak itxita eta pentsatu labur entzun ditugun hitzetan.
Azkenik, hartu airea berriro eta poliki askatu.
Prest zaudenean, ireki begiak.

Partekatzeko:
Zein hitz edo esaldi gustatu zaizu gehien?
Zergatik?

Garizumaren amaieran gaude ia.
Garai honetan, ondo egiten ez duguna aldatzera gonbidatzen gaituzte
Itxaropen garaia da, hobeak izatera animatzen gaituelako.

Bideoa ikusi ondoren, zer aldatu nahiko genukeen partekatu dezakegu.

Gaur, martxoak 21, Down Sindromearen Munduko Eguna ospatzen da.
Down-en sindromea duten pertsonen zelulek 3 kromosoma 21 dituzte 2ren ordez (horregatik aukeratu zen hilaren 21ean).
Down duten haurren beharretako bat besteen ikastetxe berean egon ahal izatea da, behar dituzten laguntzak eta guztion errespetua jasoz.
Oso maitagarriak dira (beren ezaugarri handietako bat da).
Izan gaitezen hurbilak eta maitagarriak haiekin ere.

Bideo hau ikusten dugu (“Nor da nor?”) eta, ondoren, gehien gustatu zaiguna zer den parteka dezakegu.

Denok lagundu dezakegu gure klasea, gure ikastetxea lasai, pozik, egiten eta esaten ditugunekin bakean egoteko lekua izan dadin.
Gaurko ipuinak gure hitzen garrantziaz hausnartzea proposatuko digu.

ZAKUA LUMAZ BETETA

Bazen behin gizon bat bere lagun bati buruz gezur larriak esan zizkiona, eta dena hark lortu zuen arrakasta ikusita ematen zion bekaizkeriagatik.
Handik denbora batera damutu egin zen bere asmo txarreko gezurrengatik lagunaren gainera erori zen hondamenaz.

Orduan erabaki zuen gizon jakintsu bat bisitatzea, eta esan zion:
– Nire lagunari egin diodan gaitz guztia konpondu nahi dut. Nola egin dezaket?

Eta jakintsuak erantzun zion:
– Hartu zaku bat luma arin eta txikiz betea, eta askatu banan-banan.

Gizonak oso pozik eta pozik hartu zuen zakua lumaz beteta, eta, handik egun batera, denak askatu zituen. Jakintsuarengana itzuli eta esan zion:
– Bukatu dut.

Jakintsuak erantzun zion:
– Zereginaren zatirik errazena egin duzu. Orain, askatu dituzun luma berberekin bete behar duzu zakua. Irten kalera eta bila itzazu.

Gizona oso triste sentitu zen, bai baitzekien horrek zer esan nahi zuen. Eskukada txiki bat ere ezin izan zuen bildu. Itzultzean, gizon jakintsuak esan zion:
– Haizearekin hegan egin duten lumak berriro bildu ezin izan dituzun bezala, egin duzun gaitzak ere ahoz aho egin du hegan. Kaltea egina dago. Egin dezakezun gauza bakarra zure lagunari barkamena eskatzea da, ez baitago modurik bere garaian egindakoa iraultzeko.

Partekatzen dugu:
Zer ikas dezakezu ipuin honetatik?
Gogoratzen duzu eskolan ikusi duzun zerbait?

Gaurko:
Gure hitzak zaintzen ditugu inori kalterik egin ez diezaioten.

Aldi haretan, Jesusek, bidez joiala, jaiotzatik itsu zan gizon bat ikusi eban.
Jesusek esan zuen:
«Munduan nagoan bitartean, munduaren argia naz».
Hau esanik, txistua bota eban lurrera, txistuaz lohia egin eta lohiaz begiak igurtzi eutsazan itsuari; gero, esan eutsan: «Zoaz eta garbitu zaitez Siloeko uraskan». (Siloek «Bialdua» esan gura dau).
Joan zan, bada, itsua, garbitu eta ikusten ebala bihurtu zan. (Jn 9)

Gaur, ostegunero bezala, maxima berezi bat egitea dagokigu. Prest zaude?

(Música de ambientación)

Hasi aurretik, eseri HARA jarreran:
Bizkarra zuzen, aulkiaren bizkarraldean ondo bermatuta.
Oinak lurrarekin kontaktuan.
Eskuak mahai gainean edo izterren gainean, nahi duzun bezala.
Buru zuzena, hari ikusezin batek tira egingo balio bezala.

Orain itxi begiak.
Airea hartu eta poliki askatu.
Errepikatu behar duzunean, lasaitzen ari zarela ohartu arte, eta egiten ari garen horretan kontzentratu arte.

Gaur, arreta eta kontzentrazioa lantzen lagunduko digun ariketa egingo dugu.

Horretarako, gure arnasketa arretaz entzuten hasiko gara.
(Etenaldia)

Hori egitean, bi mugimendu nabarituko ditugu: airea gure gorputzetik nola ateratzen den eta nola sartzen den ikusiko dugu.
Airea hartzen eta askatzen dugun bakoitzean, arnasketa bat kontatuko dugu geure buruarentzat.
(Etenaldia)

Hala ere, baldintza bat dago: uneren batean arreta galtzen baduzu eta zure arnasketa ez den beste zerbaitetan pentsatzen hasten bazara, berriro hasiko zara zenbatzen 1. zenbakitik.

(Berriz azalduko dugu, beharrezkotzat jotzen badugu)

Orain bai, hasi gara.
(Etenaldia)

Une horretatik aurrera, bakoitzak bere arnasketa entzuten du eta buruz kontatzen hasten da, arnasketan bakarrik pentsatzen saiatuz.
Norbaitek arreta galtzen badu, ez da ezer gertatzen, normaltasunez hasten da berriro, berriro arreta gal ez dezan.

3, 2, 1ean hasiko gara.

(Isilune bat utziko dugu ariketa egin ahal izateko)

Ongi, hor gelditu gara.
Gogoratu lortu duzun kopurua, eta, begiak itxita edukita, pixkanaka luzatzen has zaitezke, zure gorputzak behar duen moduan, presarik gabe.

Azkenean, airea hartu eta berriro askatu.
(Etenaldia).

Prest zaudenean, ireki begiak berriro.

Pentsatu eta partekatu
Nola sentitu zara?
Kosta zaizu kontzentrazioari eustea?

Gaur eguneroko gauza txikiez hitz egiten duen abesti bat entzutera gonbidatzen zaituztegu.
“Egun grisak koloreztatzen” dituzten gauzak.
Batzuetan ohitzen garen eta behar adina baloratzen edo eskertzen ez ditugun xehetasun txikiak.

Bideoa ikusten dugu eta ondoren partekatu dezakegu
Zer «koloreztatzen ditu nire egun grisak»?

 

Egun on, Aita Jainkoa!
Eskerrik asko egun polit honengatik.
Hau poza eguzkia ikusi ahal izatea!
Eskerrik asko bart gauagatik.
ongi atseden hartu ahal izan nuelako eta osasuna dudalako.
Eskerrak ematen dizkizut beti nirekin zaudelako.
Lagundu eta zaindu egun honetan. Amen.

Gaur eskerrak eman nahi dizkiodan zerbait partekatu dezakegu

Denbora partekatzen dugun pertsona bakoitzak arrastoa uzten digu, markatu egiten gaitu.
Barbarak eta bere aitonak, gaurko ipuineko protagonistek, lagunduz eta lagunduz ikas dezakegun guztia erakutsiko digute.

BIZITZAREN ZIMURRAK

Barbara aitonaren zimur ugariez ohartu zen lehen aldia udazkeneko egun eguzkitsu batean izan zen. Gorputz osoa zimurrez beteta zeukan.

– Aitona, zimurrentzako amaren krema eman beharko zenuke.

Aitonak irribarre egin zuen, eta zimur pila bat agertu zitzaizkion aurpegian.

– Ikusten? Zimur gehiegi dituzu.

– Badakit, Barbara. Izan ere, zahar samarra naiz… Asko bizi izan naiz eta bizitzak gauza asko irakatsi dizkit. Horregatik ez dut horietako bakar bat ere galdu nahi. Bakoitzaren azpian, ikasi nuen zerbaiten oroitzapena gordetzen dut, bizitzak irakatsi didan zerbaitena.

Barbarari begiak ireki zitzaizkion altxor bat aurkitu izan balu bezala, eta halaxe mantendu zituen aitonak haietako batzuk azaltzen zizkion bitartean: bata, ikasi zuen egunean barkatzea hobe zela gorrotoa gordetzea baino; bestea, entzutea hitz egitea baino hobea dela zioena; bestea, jasotzea baino garrantzitsuagoa dela erakusten zuena… eta horrela bizitzako beste lezio asko.

Egun hartatik aurrera, aitona gero eta ederragoa iruditzen zitzaion Barbarari. Aurpegian agertzen zitzaion zimur bakoitzarekin, neskatoa korrika joaten zen ikasgai berria ikustera. Harik eta hizketaldi haietako batean aitonak neskaren lepoan zimur txiki bat aurkitu zuen arte:

– Eta zu? Zer ikasgai gordetzen duzu hor?

Barbara pentsatzen geratu zen une batez. Gero irribarre egin eta esan zuen:

– Ez dio axola zein zaharra zaren, aitona, maite zaitudalako!

Horrela jakin zuen Barbarak bizitzan gertatzen zaigun guztitik ikastea zein garrantzitsua den.

Pentsatu eta partekatu:
Gogoratu al dizu elkarrizketa hau zuk izan duzun norbaiti?
Norekin joan zen?
Zer ikasi zenuen edo zer aurkitu zizun pertsona horrek?

Gaurko:
Aprobetxatu besteekin pasatzen duzun une bakoitza.
Inoiz ez dakizu zer ikas dezakezun haiengandik.