Zer zortea dugun…!

Jesusek, ikasleei begira, esan eutsen:
Zorionekoak txirook,
Jainkoaren erreinua zeuena da-eta.
Zorionekoak orain gose zarienok,
ze, aseko zaitue Jainkoak.
Zorionekoak orain negar egiten dozuenok,
ze, barre egingo dozue.
Zorionekoak zuek, Gizonaren Semea dala-eta jenteak gorrotatu,
euren artetik bota eta madarikatuko zaitueenean eta izen txarra emongo
deutsueenean.
Alaitu zaiteze egun horretan eta egin pozez salto ze, handia izango da zuen saria zeruan. (Lk 6, 20)

Igande honetako Ebanjelioa «Dohatsuena» esan ohi zaio.
Hitza hobeto ulertzen ditugun beste batzuekin aldatu ohi da: zoriontsuak, zoriontsuak…
Agian beste hau ere esan genezake:
«Zer zortea duten pobreek, gosea pasatzen dutenek, negar egiten dutenek… Jainkoa beraiekin dagoelako,

Irudiari erreparatuko diogu pixka batean, isilik (marrazkiak, hitzak…)

Ondoren, honako hauek parteka ditzakegu:
Ni zoriontsu egiten nauena, zoriontsu…?
Bat nator Jesusek dioenarekin?

Partekatu

LOGO HARA

Jarrera erosoan eseri ginen, bizkarra zuzen.
Arnasa emeki hartzen du. 1, 2, 3 eta 4an inspiratzen da. Poliki askatzen da 1, 2, 3 eta 4an.
Hartu airea berriro 1, 2, 3 eta 4an eta askatu 1, 2, 3 eta 4an.

Música: https://www.youtube.com/watch?v=3lIEy4-Aw-0&t=5124s

Orain begiak leun ixten ditu, arnasa sakon hartzen du eta airea askatzen du pixkanaka.

Jarraitu airearen ibilbidea zure arnasan. Lehenik, zure sudurzuloetatik nola sartzen den ikusi behar duzu. Gero zure sudurraren barru-barrutik. Apurka-apurka, beharbada, zure ahoaren aurreko aldea nola zeharkatzen duen senti dezakezu, eztarrira iritsi arte, epelduta.
Sentitu aire hau, hotz betetzen zaituena behin eta berriz, bero ateratzeko.

Orain imajinatu kanporatzen ari zaren aire guztia zure inguruan hazten ari den argi-eraztun bihurtzen dela, inguratzen zaituen zirkulu perfektua eratzera iristen dela.
Begiratu… Eroso eta seguru sentitzen zara.

Imajina dezakezu argi-eraztun horretan, zure inguruan eserita, pertsona ezberdinak daudela.
Jaiki eta hitz egiten duzue. Begietara begiratzen diozue elkarri, nola dauden interesatzen zaizu, nola sentitzen diren.
Elkarrekin marrazki bat egitea pentsatzen duzue.
Batek ez du kolorerik ekarri eta partekatu egiten dituzu, beste batek arkatza behar du.
Marrazkia elkarrekin egiten hasten zarete.

(Isilik uzten dira musikaz).

Irribarre egiten duzu haurrekin ikustean, (mutilak) zu bezala.

Marrazkia ederra geratzen ari da. Uztai handi bat, bihotz askorekin inguruan, zuen bihotzak.

Berriro diot nire baitan:
Lasai eta lagundurik sentitzen naiz. Zurekin partekatzea gustatzen zait.

Bakoitza desberdina zara, baina denok zarete orain talde honetako kide, planeta berekoak, mundu berekoak…
Konektatuta zaudete. Elkarri lagundu diezaiokezue, parteka dezakezue.

Orain zure barruan esan:
Eskerrik asko egunero aurkitzen ditudan eta gauza asko partekatzen ditudan pertsona guztiengatik.

(Isilik uzten dituzte musikarekin).

Orain, poliki-poliki, bakoitzak bere erritmoan, presarik gabe, begiak irekitzen ditu.

Partekatzeko:
Nola sentitu naiz?
Nola bizi izan dut besteekin partekatzeko unea?

Ametsak lortzea

Gaur ilargira iristea amesten duen haur baten bideoa ikusiko dugu.
Nicholas Arioli zinemagilearen «Coin Operated» izeneko film laburra da.
Oso adi egongo gara xehetasun guztiak ikusteko, gero partekatuko baitugu haur horrek ezinezko amets hori lortu zuen eta nola egin zuen…

Zientzialariak izan gaitezke!

Gaur, otsailak 11, Emakumea eta Neskatoa Zientzian Nazioarteko Eguna da.
Zientzia, teknologia, ingeniaritza eta matematikan aritzen diren emakume guztiak (STEM) aintzatetsi nahi ditu egun honek.
Gaur egun oraindik emakumeek zailago dute:
– Neska askori esaten zaie etxean edo ikastetxean zientziak oso zailak direla haientzat…
– Emakume gutxik zuzentzen dituzte ikerketa-laborategiak, eta beren bekak gizonezkoak baino baxuagoak izaten dira.
– Ingeniaritza, Fisika edo Informatika ikasten ari diren emakumeak gizonak baino askoz gutxiago dira.

Elkarrekin lagunduko dugu hau hobetzen!
Gaur gure Coleko neskato eta gazteak animatu nahi ditugu pentsa dezaten ez ote diren beraiek izango urte gutxi batzuetako zientzialariak…

Bideoa ikusi ondoren, zer gustatu zaigun komentatuko dugu…

Adiskidetasunaren lorea

Lili izeneko neska bat bizi zen loreek sekretuak isiltzen zituzten haran batean. Haren bihotza hain handia zen, non izarrak beraien ametsak entzuteko hurbiltzen ziren. Gau batean, Lili ilargira begiratzen ari zela, izarrez beteriko orbanak zituen untxi zuri bat salto egin zuen bere hargunean.
– “Ni Ilargi Untxia naiz”, esan zuen, “eta zure laguntza behar dut”.
Elkarrekin, zerura bidaia magiko bat hasi zuten, hodei leunetan salto eginez eta lasterka-urratsez arkumeen bidez. Ilargi Untxiak Adiskidetasun Lorea aurkitu behar zuen, bere etxe ilargirako ilunpetan argia emateko gai zen bakarra. Lili, bere barreak kutsakor eta ausardiaz beteta, edozein erronki aurre egiteko prest zegoen.
Izaki harrigarri batzuekin topatu ziren: istorioen burbuilak botatzen zituen dragoi bat eta itxaropen melodiak abesten zuen fenix bat. Bakoitzak adiskidetasunaren balioa eta norberaren inguruan sinistearen garrantzia irakatsi zien. Lili eta Ilargi Untxiak adi-adi entzuten zuten, jakinik hitz bakoitza altxor bat zela.
Azkenik, loratzen ari zen Adiskidetasun Lorea ikusi zuten, izarraren argitan. Lili imajinatu ezin zuen bezala ederragoa zen, arkumeen kolore guztiekin distiratzen.
“Adiskidetasuna da opari preziatuena”, isildu zuen Ilargi Untxiak, loreak bere etxera itzultzeko bidea argitzen zuela.
Abentura bukatu zen, baina Lili eta Ilargi Untxiaren arteko adiskidetasuna betiko iraungo zuen. Agur bat eman zuten, etorkizuneko milaka abentura agintzen zituen besarkada batekin. Lili bere haranera itzuli zen, jakinik bere baitan beti izango zela, ilargian dantzan, bere lagunarekin.
Eta horrela, Lili gaua begiratzen zuen bakoitzean, distira berezi batek gogorarazten zion adiskidetasunaren magia eta oraindik etorri behar ziren abenturak.

Partekatzeko:
Zer gustatu zait gehien ipuinetik?
Zer ikasi dut?

Partekatzea da gure aberastasunik handiena

«Munduko 26 pertsona aberatsenek munduko populazioaren erdiak bezainbesteko aberastasuna dute».

Igandea, otsailak 9, ESKU ELKARTUEN Gosearen aurkako Kanpaina da.
Aurten leloa da «Partekatzea da gure aberastasunik handiena»

Ikus dezagun bideoa eta, ondoren, komentatu denon artean:
– Zer parteka dezakegu gehiago eta hobeto gure artean?
– Zer parteka dezakegu gutxien dutenekin, herrialde pobreenetan bizi direnekin?… (eskolan, parrokian, auzoan,… bokata solidarioan,…)

1-3 LH

(Bideoa Esku Elkartuen aurtengo iragarkia da… Lehen Hezkuntzako 4-6koa baino laburragoa da, baina haurrei egokitu behar zaie… ikusi, komentatu, berriro ikusi…?)

4-6 LH

 

Adi egon…

LOGO HARA

Lasaitasun-une batzuk partekatuko ditugu elkarrekin. Ikus dezagun zer gertatzen ari den hemen eta orain.
Eroso eseri ginen aulkian, oinak lurrean, eskuak hanken gainean eta burua tente, gainean flotatzen zuen puxika batek burua emeki gorantz botako balu bezala.

Prest zaude?

Arnasa emeki hartzen du airea sabeleraino irits dadin. 1, 2, 3 eta 4an inspiratzen da. Poliki askatzen da 1, 2, 3 eta 4an.
Hartu airea berriro 1, 2, 3 eta 4an eta askatu 1, 2, 3 eta 4an.

Orain begiak leun ixten ditu, arnasa sakon hartzen du eta airea askatzen du pixkanaka.
Soinu desberdinak entzungo dituzu. Adi egon.

Soinu hau entzuten hasi ginen.

https://www.youtube.com/watch?v=gf8cu84JXMA

(Gutxi gorabehera 2 minutu uzten ditugu, adinaren arabera, eta musika hau mozten dugu…)

Orain arnasa hartu eta askatu, arnastu eta askatu…
(Poliki-poliki errepikatzen da)

Airea nola sartzen den eta nola irteten den nabaritzen du. Sartu eta irten…

Entzun beste soinu hauek arnasa eta espirak hartzen dituzun bitartean.

https://www.youtube.com/watch?v=wl3Mm-KZllo

(Gutxi gorabehera 2 minutu jarriko ditugu.)

Egin arnasa sakon eta askatu airea. Inspiratu eta askatu.

Azkenean, arreta osoz entzungo dugu txirula hotsa berriro.

https://www.youtube.com/watch?v=gf8cu84JXMA

(Gutxi gorabehera 2 minutu jarriko ditugu.)

Arreta jartzen dugu berriro gure arnasketan.
Arnasa hartu eta poliki askatzen du airea.

Egin arnasa sakon eta poliki-poliki, presarik gabe, bakoitza bere erritmoan, ireki begiak…

Partekatzeko:
Nola sentitu naiz?
Zer gustatu zait gehien?

Jarraituko dugu

«Ametsek gizakien eta nazioen patua aldatu zuten».
Horrela hasten da Macacoren abestia: «Seguiremos», Sant Joan de Déu Ospitalean grabatu zena.
Bideoan ikusten dugu haur batzuek ametsetan jarraitzen dutela, nahiz eta egoera zailak bizi…

Adi egongo gara gero gehien gustatu zaiguna partekatzeko.

Gehiago prebenitu eta hobeto sendatu

Minbiziaren aurkako Munduko Eguna otsailaren 4an ospatzen da urtero.
Ospakizun honen helburua guztien prebentzioa eta sentsibilizazioa bultzatzea da, minbizi kasuen kopurua murrizteko eta gaixoen sendaketak egunetik egunera hobera egin dezan ikertzen jarraitzeko.
Denok dugu gertu senideren bat edo ezagutzen dugu minbizia duen norbait.
Gaur bereziki gogoan ditugu pertsona horiek eta sendatzen eta laguntzen dietenak…
OTOITZ honekin egiten dugu:

Jesus maitea,
Zuk beti zaindu eta maite izan zenituen gaixoak bihotz osoz,
gaur eskatzen dizut gaixo dauden pertsona guztiengatik.

Eman iezaiezu indarra eta adorea beren gaixotasunari aurre egiteko,
bete itzazu bakez eta kontsolamenduz beren bihotzak.

Lagun iezaiezu mediku eta erizain guztiei ondo zaintzen,
eta zure borondatea bada, sendatu itzazu.

Halaber, beren familiengatik ere eskatzen dizut,
eman iezaiezu pazientzia eta itxaropena une zail hauetan.
Lagun iezadazu atsegina izaten eta beti haien alde otoitz egiten. Amen.

Ametsen fabrika

Asko, asko urte asko lehen, oso gizon on bat bizi izan zen, eta bere helburua zen besteen ametsak betetzea. Txikitatik, ametsak oso garrantzitsuak izan ziren harentzat. Handitzen zihoan heinean, konturatu zen jende askorentzat zaila zela ametsak egia bihurtzea eta, okerragoa dena, batzuek ezin zutela ametsik egin ere.
Orduan, jendeari ametsak gauzatzen laguntzeko modua amestu zuen, eta bihotz guztiz amestu zuenez, errealitate bihurtu zuen. Bere aurrezki guztiekin lehen (eta bakarra) «Ametsen Fabrika» eraiki zuen. Askok zoroa zela esan zuten, baina beste asko ez, eta helburua lortzen lagundu zioten.
Oso gogor lan egin zuten eta bulego askoko eraikin bat eraiki zuten. Fabrikak sail desberdinak zituen: “Handitasun ametsak”, “Aintzaren ametsak”, “Amets xumeak”, “Maitasun ametsak” eta azken solairuan, bere jabearen ardurapean, “Amets ezinezkoen bulegoa”.
Azken horretara iristea zaila zen apur bat, baina beti iristen zen, izan ere, Mariorentzat, fabrikaren jabea, ez zegoen errealitate bihur ezin zitekeen ametsik.
Fabrika egun eta gau lanean aritzen zen, maitasun erantzunak aurkitzen, areto betetako antzokiak publikoarekin txaloka lortzen, edo –sinpleki– zazpi zaporeko izozki bat eskuratzen. Baina, zalantzarik gabe, bere ahaleginik handiena jendeari irakastea zen ametsak lortzeko ere lan egin eta borrokatu behar dela.
Hori zen Marioren lanaren alderdirik zailena. Jendea bere fabrikara iristen zen, ustez, gogoko zuten nahia ozen adieraztearekin nahikoa izango zela.
– Amets bati lagundu egin behar zaio –esaten zuen beti Mariok–, lan egin behar da nahi dena lortzeko, eta batzuetan asko –eransten zuen bezero harrituenei.
Askok ez zuten ulertzen eta fabrikatik haserre eta etsita irteten ziren. Aldiz, ulertzen zutenak gogor lan egiten zuten beren helburua lortzeko.
Horrela zen: bulego bakoitzean jendea ikasten, entrenatzen, entseatzen, edo besteak zoriontsu egiteko beren akatsen inguruan hausnartzen. Magoak trikimailurik gabeko trikimailuak ikasten, pailazoak inoiz entzun den barreak sortzeko errutina bitxiak entseatzen.
Sukaldariak zapore berriak probatzen ari ziren, errezeta zoratuak eta konbinazio exotikoak, inoiz prestatu den plater onena lortzeko. Idazle asko, berriz, idazten, ezabatzen eta paperezko bolak eginez zebiltzan, beren liburu desiratu hori sortzeko asmoz. Beste batzuk, planeta salbatzea amesten zutenak, fabrikako hondakin guztiak biltzen eta birziklatzen aritzen ziren.
Garai zoriontsuak izan ziren, non jende gehienak ulertzen hasi zen amets bat ez dela bakarrik amestu behar, baizik eta eraiki, defendatu, mantendu eta gero lortu.
Eta beldurrezko eguna iritsi zen. Fabrikak ateak itxi zituen. Mariok ez zuen bakarrik galera sufritu, baina bai gehien sufritu zuen. Porrotaren sentsazio handia hartu zuen.
Denborarekin, konturatu zen jende gehienak ikasi zuela amestea ez zela zerbait desiratzen bakarrik. Ikusi zuen bere ahaleginaren fruituak haurren osasunean, maitasun erantzunetan, txalo sentituetan eta jende zoriontsuan islatzen zirela.
Konturatu zen, fabrikak ateak itxi behar izan bazituen ere, jendeak ez zuela amestea utzi, eta beren helburuak lortzeko gogor lanean jarraitzen zutela.
Ez zen alferrik izan; amets ezinezko bat amestu zuela pentsatu arren, pertsona bakoitzean ireki zuen ate bat ezin izango zen berriro itxi.
Orduan, zoriontsu izan zen, inoiz baino gehiago.