Lucasen ebanjelioaren zatitxo bat entzun dugu, ikasturte honetan gurekin izan dena:

Baina bidaian zen samariar bat bertara iritsi eta, hura ikustean, errukitu egin zitzaion. Hurbildu eta zauriak lotu zizkion, olioz eta ardoz igurtzi ondoren; gero, bere asto gainean ezarri, ostatura eraman eta bere ardurapean hartu zuen. Biharamunean, zilarrezko bi txanpon atera eta ostalariari eman zizkion, esanez:
«Zain ezazu eta, gehiago gastatzen baduzu, hurrena natorrenean ordainduko dizut». (Lk 10)

Minutu batez, begiak itxita, hainbat aldiz errepikatu genuen gure baitan:
Ikasturte oso bat zaindu dugu!

Eta eskerrak eman nahi dizkizuegu ikastaro honengatik, azkenean zaindu gaitezkeelako eta zaintzen utzi gaituztelako…

Bukatzeko, elkarrekin, astiro, OTOITZ hau egiten dugu:

Jesus, ez duzu eskurik.

Jesus, ez duzu eskurik.
Gure eskuak besterik ez dituzu.
behar gaituzten pertsonak zaintzeko.

Jesus, ez duzu oinik.
Gure oinak besterik ez dituzu.
bakarrik eta triste dagoenarengana hurbiltzeko.

Jesus, ez duzu ezpainik.
Gure ezpainak besterik ez dituzu.
beti hitz atseginak esateko eta berri onak eramateko.

Jesus, gaur zure eskuak gara, zure oinak, zure ezpainak
eta, batez ere, zure bihotza
zure maitasuna guztiengana eramateko
zure maitasuna gehien behar dutenak zaintzeko.

Jarrera erosoan eseri ginen, bizkarra zuzen.
Arnasa emeki hartzen du. 1, 2, 3 eta 4an inspiratzen da. Poliki askatzen da 1, 2, 3 eta 4an.
Hartu airea berriro 1, 2, 3 eta 4an eta askatu 1, 2, 3 eta 4an.
Orain begiak leun ixten ditu, arnasa sakon hartzen du eta airea askatzen du pixkanaka.

Zuetako bakoitzak ikasturte amaiera ospatuko du.
Jaiki aulkiaren ondoan eta mugitu musika entzutean.

(Umeren batek altxatu nahi ez badu, eserita gera daiteke.
Abestiaren AUDIOA bakarrik jartzen dugu. 3:20 min):

“Celebra la vida”

(Handik denbora batera musika jaitsi eta esaten dugu):

Goza ezazu ikasturte amaiera hau eta eraman itzazu bizi izan dituzun une zoriontsu guztiak.
Orain, paseoan ibil zaitezke eta eskerrak eman ikaskideei beraiekin partekatu dituzun gauza on eta politengatik.

(Musika igo genuen)

(Abestiaren amaieran, bakoitzak bere aulkia esertzeko eskatzen dugu, isilik egoteko eta begiak ixteko)

Bukatzeko, gure arnasketan jarriko dugu arreta.
Arnasa emeki hartzen du. 1, 2, 3 eta 4an inspiratzen da. Poliki askatzen da 1, 2, 3 eta 4an.
Hartu airea berriro 1, 2, 3 eta 4an eta askatu 1, 2, 3 eta 4an.

Orain, poliki-poliki, bakoitzak bere erritmoan, presarik gabe, begiak irekitzen ditu.

Partekatzeko:
Nola sentitu naiz?
Zer gustatu zait gehien ikastaroan eta zer ospatu nahi dut?

Sueño de Morfeo

https://www.youtube.com/watch?v=PCOdk0nmFW4

Busco sonrisas que no lleven prisas,
que sean de verdad con credibilidad, que salgan de dentro.
Busco ese gesto, en peligro de extinción.
Yo quiero sonrisas que llenen esta canción.

BUSCO EN LAS CARAS DE TODOS ESA GRAN SONRISA,
OJOS QUE BRILLEN LLENOS DE EMOCIÓN.
BUSCO SONRISAS PARA ENAMORARNOS,
PARA SENTIRNOS VIVOS, PARA ILUSIONARNOS.
BUSCO SONRISAS, DAME UNA SONRISA (x2)

Busco sonrisas que no sean postizas, busco afinidad,
esa complicidad, busco ese momento.
Busco ese gesto lleno de satisfacción,
yo quiero sonrisas que salgan de corazón.

BUSCO EN LAS CARAS…

Busco sonrisas. Busco sonrisas.
(Sonrisas, sonrisas, sonrisas)
Regalarme una sonrisa, (sonrisas)
sólo quiero sonrisas, busco sonrisas, busco sonrisas.

BUSCO SONRISAS PARA ENAMORARNOS,
PARA SENTIRNOS VIVOS, PARA ILUSIONARNOS.
BUSCO SONRISAS, DAME UNA SONRISA (X2)

Busco sonrisas, busco sonrisas, busco sonrisas.

Eskerrak emateko otoitz batekin hasiko dugu gaur eguna.
Denon artean egin dezakegu, bakoitzak bi lerro gora irakurriz…
Azkenean isilune bat utz dezakegu eta nahi duenak beste eskerren bat gehitu dezake…

Gaur, Jesus, eskerrik asko.
anai-arreba gisa bizitzen irakasteagatik.

Guztiagatik, mila esker, Jauna.

Manuel Carrascoren abesti honekin hasiko dugu astea: «No dejes de soñar».
Berarekin, bizitako ikastaro hau eskertzen dugu, elkarrekin igarotako une politak gogoratzen ditugu…
Ez utzi uda honetan amesteari eta familiarekin eta lagunekin oporrez gozatzeari
Eta, batez ere, datorren ikasturtean «elkarrekin amets egiten» jarraitzera animatzen gara.
Amestu dezagun!

Jesusek esan eutsan jenteari:
– Jainkoaren erreinua gizonak lurrean hazia ereitean jazo ohi danaren antzekoa da: ha lo nahiz iratzarririk egon, gau eta egun, hazia erne eta hazi egiten da, harek zelan ez dakiala. Lurrak berez emoten dau frutua: lehenengo landarea, gero galburua eta, azkenean, alea galburua betean. Eta garia heltzean, igitaiaz ekiten jako, uztaroa da-eta. (Mk 4)

Datorren igande honetako Ebanjelioan, Jesusek landako pertsonek oso ondo dakizkiten gauzak kontatzen dizkigu.
Laborariek lurra prestatzen dute, hazia erein, ureztatu, belar txarrak kendu…
Baina gero atseden hartzea, lo egitea eta haziak fruitua emango duelakoan egotea tokatzen da.

Gu «ereiten» ibili gara ikasturte honetan gure lanarekin hazi onak…
Orain, egun batzuen buruan, atseden hartu behar da, eta lan egin duguna ernetzen eta hazten utzi, fruitu ona eman dezan…

Ikusten dugu nola kontatzen diguten VALIVANen lagunek beren marrazkiekin…

Eskertua

Jarrera erosoan eseri ginen, bizkarra zuzen.
Arnasa emeki hartzen du. 1, 2, 3 eta 4an inspiratzen da. Poliki askatzen da 1, 2, 3 eta 4an.
Hartu haizea berriro poliki eta zoaz poliki askatzera.
Orain begiak leun ixten ditu, arnasa sakon hartzen du eta airea askatzen du pixkanaka.

Entzun musika…

https://www.youtube.com/watch?v=DHabOBfwEBo

Orain sentitu nola altxatzen zaren…
Igo eta hodei batean etzaten zara. Oso gustura zaude.

Hodeia mugitzen ari dela sentitzen duzu.
Bihotzaren taupada ere sentitzen duzu… Begira nola arnasten duzun.
Ondo sentitzen zara, lasai, ondo…

Hodeian, erlaxatuta, ikasturte honetan ikaskideekin, irakasleekin, familiarekin… bizi izan dituzun une batzuk gogoratuko dituzu orain.

Gogoratu une horiek, eta utzi orduan zenituen sentsazio eta sentimendu berberek inbaditzen.

(Musika entzuten denbora uzten dugu)

Hodeia orain zuk nahi duzun lekuan geldituko da.
Han, poliki eta poliki, jaitsi eta eseri egingo zara.

Jarri ezkerreko eskua bihotzean eta eskuineko eskua gainean.
Horrela, eskerrak eman nahi dizkizugu ikasturte honetan bizi izandako uneengatik, lagundu dizuten pertsona, irakasle eta ikaskideengatik.

(Musikarekin denbora uzten da, barruan eskerrak eman ditzaten…)

Orain, poliki-poliki, bakoitzak bere erritmoan eta presarik gabe, begiak irekitzen ditu.

Partekatzeko:
Nola sentitu naiz?
Gogoratu dudan edo eskerrak eman nahi dizkiodan gauzaren bat?

Ezagutzen al dugu lan egin behar duen eta eskolara joan ezin den haurrik?

Gaur, ekainak 12, Haurren Lanaren aurkako Munduko Eguna da.
Egun hau gizartea haurren lanaren arazoaz sentsibilizatzeko ospatzen da.
Arazo handi horren aurkako irtenbidea hezkuntza da.
Guk zortea dugu eskolara etorri ahal izateko, ikasi ahal izateko… baina haur askok ez.
Gaur haiekin gogoratzen gara eta munduko haur guztiek ikasi, jolastu, familiaz eta lagunez gozatu ahal izatea eskatzen dugu…

Hilaren 8an Ozeanoen Munduko Eguna ospatu zen.
2024. urte honetako leloa «Sakonera berriak piztu» da.
Dei bat da gure begiak ireki ditzagun eta apur bat gehiago ezagut dezagun ozeanoek gure bizitzetan duten garrantzia.
Ozeanoek lurreko biodibertsitate gehiena hartzen dute.
Gure planetako birikak dira, arnasten dugun oxigenoaren gehiengoa sortzen dutelako.
Gainera, mundu osoko milioika pertsonarentzako elikagai-iturri nagusia dira.

Bideoa ikusi eta gehien gustatu zaiguna partekatzen dugu…

LH 1-2

LH 3-6

Baso urrun eta hostotsu batean oreina talde bat bizi zen. Haien artean, Leo izeneko orein gazte bat zegoen, oso azkarra eta bizkorra. Hala ere, Leok bazuen ezaugarri bat besteengandik desberdina egiten zuena: oso berekoia zen. Beti pentsatzen zuen bere buruaz, eta inoiz ez zituen bere aurkikuntzak partekatzen, ezta beste oreinei laguntzen ere.

Egun batean, basoan korrika zihoala, baia goxoz betetako leku bat aurkitu zuen Leok. Bere bizitzan ikusitako baiarik mamitsuenak ziren. Bere aurkikuntzari buruz inori ez kontatzea erabaki zuen, beretzat baia guztiak edukitzeko. Egunero, Leo leku horretara  joan eta ase arte jaten zuen, neguko egunetarako ezkutaleku sekretu batean baia batzuk gordez.

Bitartean, gainerako taldeak zailtasunak zituen janaria aurkitzeko. Negua hurbiltzen ari zen eta baiak eta hostoak gero eta urriagoak ziren. Orein zahar eta ahulenetako batzuk pisua eta indarra galtzen hasiak ziren. Bere lagunen beharra ikusi arren, Leok bere festa sekretuaz gozatzen jarraitzen zuen, baia bakar bat ere konpartitu gabe.

Egun batean, ekaitz izugarri batek basoa astindu zuen. Haizeak hain gogor jotzen zuenez, Leok ezin izan zuen bere baia gordelekura iritsi. Biharamunean, azkenean irtetea lortu zuenean, ekaitzak baia lekua suntsitu eta bere gordelekua hondatu zuela ikusi zuen. Leo suntsitua zegoen, bere janari iturri sekretua desagertua zen.

Etsipenez eta gosez, Leo taldera itzuli zen. Iritsi zenean, beste oreinak elkarri laguntzen ikusi zituen. Zeukaten janari apurra partekatzen zuten, eta elkarrekin egoten ziren berotzeko. Leo, nekatuta eta lotsatuta, laguntza eskatu zuen.

— Oso berekoia izan naiz eta ez nituen zuekin partekatu aurkitu nituen baiak — aitortu zuen Leok —. Orain ez daukat ezer eta goseak nago. Barkatuko didazue eta lagunduko didazue?

Oreinek, Leoren aitorpenak harrituta, errukiz onartu zuten. Bere janaria berarekin partekatu zuten eta taldean hartu zuten goserik eta hotzik pasa ez zezan.

Leok, bere lagunen onberatasunak hunkiturik, bere jarrera aldatzea erabaki zuen. Komunitatean bizitzea askoz hobea zela ikasi zuen, denek elkarri laguntzen ziotenean eta zeukatena partekatzen zutenean.

Denborarekin, Leo taldeko orein eskuzabalenetako bat bihurtu zen. Beti egoten zen laguntzeko eta bere aurkikuntzak besteekin partekatzeko prest. Jarrera berri horri esker, taldea indartu egin zen eta elkarrekin gainditu zituzten neguko erronkak.

Taldeak aurrera egin zuen eta harmonian bizi izan zen, beti gogoratuz eskuzabaltasuna eta elkarrekiko laguntza funtsezkoak zirela bizirik irauteko eta zoriontsu izateko. Eta Leok, berriz, ez zuen inoiz ahaztu ikasitakoa: besteekin bat egin eta pentsatzen dugunean, denok irabazten dugu.

Partekatzeko:
Zer gustatu zait gehien?
Zer ikasi dut?