Baina gutxien espero zen bidea aukeratu zuen: Kristorena.
Dena utzi zuen.
Misiolari agindu batekin bat egin zuen. Eta Perura joan zen.
Ez hiri handietara, baizik eta urrutiko herrixketara, non haurrak hil egiten baitira medikamenturik ez dutelako, eta edateko ura bidean da.
Ez zen urrutitik irakastera joan.
Haiekin bizitzera joan zen. Beste bat izatera.
Kitxua ikasi zuen, inken hizkuntza.
Janaria bizkarrean kargatu zuen egunetan.
Lur hezearen gainean lo egin zuen.
Klaseak eman zituen sabai hautsien azpian.
Gaixoak astoetan kargatu zituen.
Izarren azpian otoitz egiten zuen.
Ez zen kamerarik egon. Ez da titularrik egon. Baina bere maitasuna Andeetan entzun zen.
Eta zeruak gogoan hartu zuen. Gotzainek ikusi zuten. Erromak deitu zion.
40 herrialdetan agustindarren buru izateko aukeratu zuten. Baina ez zen inoiz aldatu.
Sandaliak erabiltzen jarraitu zuen.
Aurrera jarraitu zuen behartsuekin.
Luxuari uko egiten jarraitu zuen.
Gero etorri zen pentsaezina:
• Gotzaina (2020)
• Kardinala (2023)
• Leon XIV .a Aita Santua (2025)
Eta, hala ere, urtero itzultzen zen herrixka horietara.
Lurrean esertzen zen.
Gaixoaren eskua hartzen zuen.
Agureari entzuten nion.
Izan ere, berarentzat lidergoa ez da titulu bat, presentzia baizik.
Vatikanoak ez zuen apaiz bat bakarrik ikusi.
Arima bat ikusi zuen.
