1-3 Lehen Hezkuntza

4-6 Lehen Hezkuntza

Mahatsondoarekiko sarmentua bezala

s

Haurrak lasaitu egingo dira eta masaje bat emango diete besoetan.

Jarrera erosoan eseri ginen, bizkarra zuzen.
Arnasa emeki hartzen dut airea sabeleraino hel dadin. Inspiratu, 1, 2, 3, 4, astiro aske 1, 2, 3, 4an.
Airea hartzen dut berriro 1, 2, 3, 4an, eta askatu 1, 2, 3, 4.
Orain leunki ixten ditut begiak, sakon inspiratzen dut eta airea apurka-apurka askatzen dut.
Begiak itxita dauzkat eta arnasa hartzen dut lasai egoteko.
(Errepikatu egiten da, haur batzuei kosta egiten zaielako).

Eskuak igurzten ditut pixka bat berotzeko.
Eskuak prest, neure burua zaindu nahi dut, eta ahal dudan guztia egingo dut lasai, maite eta baliotsu sentitzeko.
Nire baitan diot: «Nire eskuek zaindu eta bedeinkatu egingo naute».

Masajea hasiko dut eta ezkerreko besotik joko dut.
1. – Besoa berotzea. Horretarako, behin baino gehiagotan pasatzen dut esku-ahurra sorbaldatik eskumuturrera, minik egin gabe. Beroketa amaitzeko, esku hutsarekin, zapladak ematen ditut beso osoan.
2.- besoa oratzea. Besoa bero dagoelarik, «Oratzea» hasten dut, plastilina balitz bezala masajea ematean datzana. Behatz lodiaz zirkuluak egiten ditut, sorbaldatik hasi eta eskuetaraino jaitsiz.
3.- besoa garbitzea. Pase batzuk ematen ditut, esku-ahurrarekin, besotik gora, ekorketa bat balitz bezala.
4. Eskuak bihotzean. Ezkerreko eskua bihotzean eta eskuinekoa gainean jarri eta masajea beste besoan emateko prestatzen naiz.
Arnasan zentratzen naiz.
(Une batez uzten da).

Begiak itxita, onena opa diot neure buruari esaldi hau esanez:
«Onena opa diot neure buruari. Baliotsua eta garrantzitsua naiz «.
(Esaldia errepikatzen da, haurrei esan dezaten laguntzeko).

Orain masajea emango dut eskuineko besoan.

Eskuak igurzten ditut berriro. Nire baitan diot: «Nire eskuek zaindu eta bedeinkatu egingo naute».

Airea hartzen dut berriro 1, 2, 3, 4an, eta askatu 1, 2, 3, 4.

Orain masaje bat emango diot nire eskuineko besoari:
Arnasa emeki hartzen dut. Arnasa hartzen dut, 1, 2, 3, 4, poliki eta aske 1, 2, 3, 4an.
1. – Besoa berotzea. Horretarako, behin baino gehiagotan pasatzen dut esku-ahurra sorbaldatik eskumuturrera, minik egin gabe. Beroketa amaitzeko, esku hutsarekin, zapladak ematen ditut beso osoan.
2.- besoa oratzea. Besoa bero dagoelarik, «Oratzea» hasten dut, plastilina balitz bezala masajea ematean datzana. Behatz lodiaz zirkuluak egiten ditut, sorbaldatik hasi eta eskuetaraino jaitsiz.
3.- besoa garbitzea. Pase batzuk ematen ditut, esku-ahurrarekin, besotik gora, ekorketa bat balitz bezala.
4. Eskuak bihotzean. Ezkerreko eskua bihotzean eta eskuinekoa gainean ditut eta arnasan jartzen nau.
(Une batez uzten da).

Begiak itxita, onena opa diot neure buruari, eta berriro diot neure baitan:
«Onena opa diot neure buruari. Baliotsua eta garrantzitsua naiz «.
(Esaldia errepikatzen da, haurrei esan dezaten laguntzeko).

Orain besoak belaunen gainean jartzen ditut, ahurrak gorantz dituztela. Eta horrela, arnasari arreta jarriz, lasai geratzen naiz musika entzuten.
https://www.youtube.com/watch?v=caFQIoV9SUU&t=817s
(Umeak musikarekin utziko ditugu pixka batean).

10 arte kontatzen dut isilik, eta pixkanaka-pixkanaka, nire erritmoan, begiak irekitzen ditut.

Partekatzeko:
Nola sentitu naiz masajea eman eta zaintzen ninduenean?

Poza aurrera ateratzera eta tristura gainditzera bultzatzen gaituen emozioa da. Une zailak dira oraindik, baina irribarreek eta une onek aurrera egiten lagunduko digute, batez ere, elkarrekin bagaude.

Besteei laguntzeko behar den guztia maleta batean sar daiteke: elkartasuna, hurkoarenganako maitasuna, bakarrik dauden pertsonentzako konpainia, gaixotasun arraroak dituztenei laguntzea edo desgaitasuna duten pertsonen talentuari balioa emateko borondatea.

Jesusek esan eutsan jenteari:
– «Neu naz artzain ona. Artzain onak bere bizia emoten du ardien alde. Ez, ostera, morroiak, artzain ez danak eta ardiak ere bereak ez dituanak; honek, otsoa etorten ikustean, ardiak itzi eta ihes egiten dau; eta otsoak ardiak harrapatu eta sakabanatu egiten ditu. Izan ere, morroiari lansaria jako ardura eta ez ardiak». (Jn 10, 11-12)

1-3 LEHEN HEZKUNTZA

4-6 LEHEN HEZKUNTZA

Eroso eseri ginen aulkian, oinak lurrean jarri genituen, eskuak hanken gainean, eta burua tente, haren gainean flotatzen zuen globo batek, emeki-emeki, burua gorantz bota balu bezala.

Prest zaude?

Arnasa emeki hartzen du airea sabeleraino hel dadin. Arnasa hartu, 1, 2, 3, 4, astiro askatu 1, 2, 3, 4an.
Hartu airea berriro 1, 2, 3, 4an, eta askatu 1, 2, 3, 4.

Orain begiak leunki ixten ditu, sakon inspiratzen du eta airea apurka-apurka askatzen du.

Oinez goaz lorategi batetik. (Etenaldia)

Asko gustatzen zaidan lorategia. Dituen lore guztiei erreparatzen diet, zuhaitzei.
Ibiltzen jarraitzen dut.
Inguruan dauden soinuei adi nago.

https://www.youtube.com/watch?v=5LwYjYppvIA

Orain eseri eta lasai geratzen naiz.

https://www.youtube.com/watch?v=X0J8bUpFjRI

Une honetan aldatu nahiko zenukeen zerbaitetan pentsatuko duzu, ikasturtea hobeto amaitzeko. Adibidez, zure nagikeria, zure bekaizkeria, zure jenio gaiztoa.
Pentsa ezazu zer aldatu nahiko zenukeen eta sentitzen duzu ihes egiten uzten diozula hegan oso goian doan globo batean, begien bistatik galdu arte.
Gauza bat edo gehiago izan daitezke. Behar adina puxika aska ditzakezu.
Ikusi nola urruntzen diren desagertu arte.

Musika entzuten duzun bitartean, jarri ezkerreko eskua bihotzean eta eskuinekoa gainean.
Inspirazio sakon eta soltea egiten du orain. Inspiratu eta askatu. 1, 2, 3, 4 eta kendu eskuak bihotzetik.
Alaiago sentitzen zara, bihotza lasaiago duzula sentitzen duzu.
Jaiki eta paseatzen jarraitzen duzu, lorategi zoragarri honi begira. (Etenaldia)

Lorategiaren amaierara iritsi zara. Esker onez esnatzen zara bertan igaro duzun une politagatik.

(Isilunea eta musika entzuten jarraitzen dugu)

https://www.youtube.com/watch?v=X0J8bUpFjRI

Arnasa sakon hartu eta airea askatu. Inspiratu eta askatu. 1, 2, 3, 4…
Une batez isilik egon ginen, eta poliki-poliki, bakoitzak bere erritmoan, presarik gabe, begiak ireki zituen.

Iruzkinak egiteko galderak
Nola sentitu zara?
Partekatu nahi duzu zer gauza bota dituzun puxiketan?

Apirilaren 22a Ama Lurraren Nazioarteko Eguna da.
Zaindu dezagun denon artean Ama Lurra. Bizi garen etxe komuna da!!.
Gutako bakoitzak mundua hobetzen laguntzea.

Ines Montepulcianon (Italia) jaio zen 1268an, bere hiriko familia garrantzitsu batean.
Gurasoek erlijiosoen komentu batera bizitzera joaten utziko diote 9 urterekin.
Nagusiek, arduraduna izateagatik, komentuko atezaintzaren eta bisitak 14 urterekin jasotzearen ardura izan zuten.
Oso gaztea zela, bere hiriko Hermanas Dominicas komentu berri bateko nagusi aukeratua izan zen.
Jesusenganako maitasun handia eta umiltasuna nabarmentzen zituen Ines santutik.
Hil zorian zegoenean, bere anaiek negar egiten zuten, eta Inesek esan zien:
– «Benetan maite banauzue, egon alai, Aita Jainkoaren etxera noa eta»
Bere jaia apirilaren 20an da.

Otoitza:
Gaur goizean, Jesus, munduko erlijioso guztien alde eskatzen dizugu, batez ere komentuetan bizi diren mojen alde.
Pozik bizi daitezela beren lan eta otoitzarekin. Amen

1-3 Lehen Hezkuntza:
Jesus da oparirik onena  ENLACE AL CUENTO

4-6 Lehen Hezkuntza
Zetazko zizare txikia.

Zer gertatzen zaizu, ama? – Galdetu zion zetazko zizare txikiak amari, azken aldian ohi baino horiago ikusten zuelako.
Ezer ez, seme. Nekatu samar nago, hori da dena – Erantzun zuen amak, gero eta gehiago ezkutatzen zuen zetazko bola baten barruan bueltaka jarraitzen zuen bitartean.
Baina… zergatik egiten duzu etxetxo hori inoiz izan ez badugu? – Galdetu zuen berriro zizare urduriak.
Zu bezain txikia nintzenean, nire ama ikusi nuen hau bezalako bat egiten, eta orain uste dut nire ordua iritsi dela.
Zergatik da hain txikia? Egon al naiteke zurekin etxetxoan? – Esan zuen berriro gero eta harrituago zegoen zizare txikiak.
Ezetz uste dut, seme. Egunen batean zu handia izango zara eta zurea egin ahal izango duzu – Esan zuen amak, burua ia ikusten ez zitzaion zizareari.
Ama, beldur naiz ez ote zaitudan berriz ikusiko. Ez dut zuk sufritzea nahi. Nik ere ez dut sufritu nahi. – Zotinka hasi zen zizare txikia, amari azken musu bat ematen zion bitartean.
Ez kezkatu, fida zaitez nitaz. Nekatuta nago eta atseden pixka bat behar dut. Hitz ematen dizut berriro ikusiko dugula elkar, baina orain hostoak jaten jarraitu behar duzu, handi eta indartsu jartzeko. Fida zaitez nigan, eta aurrerago ikusiko dugu elkar. – Oihu egin zuen amak, zeta pixka bat gehiagorekin azken ahoa ixten zuen bitartean.

Egunak joan ziren, eta ama zizarearen etxetxoa ez zen mugitzen. Ez zen zaratarik entzuten. Ama zizareak ere ez zuen zurrungaka egiten lo sakonean bezala. Hiru egunez etxeko atean egon ondoren, zizare txikiak gosea sentitu zuen eta erabaki zuen ezin ziola amari gehiago itxaron. Obeditu egin behar zion, eta ahal zituen orri guztiak jan behar zituen handia izateko eta bere etxetxoa egiteko. Handik egun askotara, amaren hitzak berriro gogoratu eta bisita bat egitera joatea erabaki zuen. Etxetxoak pitxer bat zeukan eta ama ez zegoen barruan. Goian, zuhaitz batean, amaren antzeko norbait zegoen, baina hura baino askoz ederragoa eta gazteagoa. Hegoak eta antenak zituen, eta amak azken egunetan galdu zuen bizitasuna berreskuratu zuen.
Ama! Zu zara… Itzuli zara… Bizirik zaude… Bakarrik utzi ninduzula uste nuen… Begira zer handia jarri naizen zuk esandako hostoak jaten – Esan zuen zizare txikiak begietan malkoak zituela.
Seme, esan nizun berriro elkar ikusiko genuela… Orain amets egitera ere ausartzen ez nintzen gauzak egin ditzaket… Orain, urrutiko herrialde batera joan baino lehen, entzun nire azken aholkua: ez izan inoiz beldurrik, zeren etxe barruan gertatzen zaiguna imajina dezakezun gauzarik zoragarriena baita… – Mintzatu zen ama zizare, hegaldia altxatu eta ostertzean desagertu baino lehen.

Eta zizare txikiak, irribarre handi bat aurpegian, agur esan zion amari, egunen batean berak ere bere etxetxoa egingo zuelakoan…