Jesusek esan eutsan jenteari:
– Jainkoaren erreinua gizonak lurrean hazia ereitean jazo ohi danaren antzekoa da: ha lo nahiz iratzarririk egon, gau eta egun, hazia erne eta hazi egiten da, harek zelan ez dakiala. Lurrak berez emoten dau frutua: lehenengo landarea, gero galburua eta, azkenean, alea galburua betean. Eta garia heltzean, igitaiaz ekiten jako, uztaroa da-eta. (Mk 4)

Datorren igande honetako Ebanjelioan, Jesusek landako pertsonek oso ondo dakizkiten gauzak kontatzen dizkigu.
Laborariek lurra prestatzen dute, hazia erein, ureztatu, belar txarrak kendu…
Baina gero atseden hartzea, lo egitea eta haziak fruitua emango duelakoan egotea tokatzen da.

Gu «ereiten» ibili gara ikasturte honetan gure lanarekin hazi onak…
Orain, egun batzuen buruan, atseden hartu behar da, eta lan egin duguna ernetzen eta hazten utzi, fruitu ona eman dezan…

Ikusten dugu nola kontatzen diguten VALIVANen lagunek beren marrazkiekin…

 

Eskertua

Jarrera erosoan eseri ginen, bizkarra zuzen.
Arnasa emeki hartzen du. 1, 2, 3 eta 4an inspiratzen da. Poliki askatzen da 1, 2, 3 eta 4an.
Hartu haizea berriro poliki eta zoaz poliki askatzera.
Orain begiak leun ixten ditu, arnasa sakon hartzen du eta airea askatzen du pixkanaka.

Entzun musika…

https://www.youtube.com/watch?v=DHabOBfwEBo

Orain sentitu nola altxatzen zaren…
Igo eta hodei batean etzaten zara. Oso gustura zaude.

Hodeia mugitzen ari dela sentitzen duzu.
Bihotzaren taupada ere sentitzen duzu… Begira nola arnasten duzun.
Ondo sentitzen zara, lasai, ondo…

Hodeian, erlaxatuta, ikasturte honetan ikaskideekin, irakasleekin, familiarekin… bizi izan dituzun une batzuk gogoratuko dituzu orain.

Gogoratu une horiek, eta utzi orduan zenituen sentsazio eta sentimendu berberek inbaditzen.

(Musika entzuten denbora uzten dugu)

Hodeia orain zuk nahi duzun lekuan geldituko da.
Han, poliki eta poliki, jaitsi eta eseri egingo zara.

Jarri ezkerreko eskua bihotzean eta eskuineko eskua gainean.
Horrela, eskerrak eman nahi dizkizugu ikasturte honetan bizi izandako uneengatik, lagundu dizuten pertsona, irakasle eta ikaskideengatik.

(Musikarekin denbora uzten da, barruan eskerrak eman ditzaten…)

Orain, poliki-poliki, bakoitzak bere erritmoan eta presarik gabe, begiak irekitzen ditu.

Partekatzeko:
Nola sentitu naiz?
Gogoratu dudan edo eskerrak eman nahi dizkiodan gauzaren bat?

Ezagutzen al dugu lan egin behar duen eta eskolara joan ezin den haurrik?

Gaur, ekainak 12, Haurren Lanaren aurkako Munduko Eguna da.
Egun hau gizartea haurren lanaren arazoaz sentsibilizatzeko ospatzen da.
Arazo handi horren aurkako irtenbidea hezkuntza da.
Guk zortea dugu eskolara etorri ahal izateko, ikasi ahal izateko… baina haur askok ez.
Gaur haiekin gogoratzen gara eta munduko haur guztiek ikasi, jolastu, familiaz eta lagunez gozatu ahal izatea eskatzen dugu…

Hilaren 8an Ozeanoen Munduko Eguna ospatu zen.
2024. urte honetako leloa «Sakonera berriak piztu» da.
Dei bat da gure begiak ireki ditzagun eta apur bat gehiago ezagut dezagun ozeanoek gure bizitzetan duten garrantzia.
Ozeanoek lurreko biodibertsitate gehiena hartzen dute.
Gure planetako birikak dira, arnasten dugun oxigenoaren gehiengoa sortzen dutelako.
Gainera, mundu osoko milioika pertsonarentzako elikagai-iturri nagusia dira.

Bideoa ikusi eta gehien gustatu zaiguna partekatzen dugu…

LH 1-2

LH 3-6

 

Baso urrun eta hostotsu batean oreina talde bat bizi zen. Haien artean, Leo izeneko orein gazte bat zegoen, oso azkarra eta bizkorra. Hala ere, Leok bazuen ezaugarri bat besteengandik desberdina egiten zuena: oso berekoia zen. Beti pentsatzen zuen bere buruaz, eta inoiz ez zituen bere aurkikuntzak partekatzen, ezta beste oreinei laguntzen ere.

Egun batean, basoan korrika zihoala, baia goxoz betetako leku bat aurkitu zuen Leok. Bere bizitzan ikusitako baiarik mamitsuenak ziren. Bere aurkikuntzari buruz inori ez kontatzea erabaki zuen, beretzat baia guztiak edukitzeko. Egunero, Leo leku horretara  joan eta ase arte jaten zuen, neguko egunetarako ezkutaleku sekretu batean baia batzuk gordez.

Bitartean, gainerako taldeak zailtasunak zituen janaria aurkitzeko. Negua hurbiltzen ari zen eta baiak eta hostoak gero eta urriagoak ziren. Orein zahar eta ahulenetako batzuk pisua eta indarra galtzen hasiak ziren. Bere lagunen beharra ikusi arren, Leok bere festa sekretuaz gozatzen jarraitzen zuen, baia bakar bat ere konpartitu gabe.

Egun batean, ekaitz izugarri batek basoa astindu zuen. Haizeak hain gogor jotzen zuenez, Leok ezin izan zuen bere baia gordelekura iritsi. Biharamunean, azkenean irtetea lortu zuenean, ekaitzak baia lekua suntsitu eta bere gordelekua hondatu zuela ikusi zuen. Leo suntsitua zegoen, bere janari iturri sekretua desagertua zen.

Etsipenez eta gosez, Leo taldera itzuli zen. Iritsi zenean, beste oreinak elkarri laguntzen ikusi zituen. Zeukaten janari apurra partekatzen zuten, eta elkarrekin egoten ziren berotzeko. Leo, nekatuta eta lotsatuta, laguntza eskatu zuen.

— Oso berekoia izan naiz eta ez nituen zuekin partekatu aurkitu nituen baiak — aitortu zuen Leok —. Orain ez daukat ezer eta goseak nago. Barkatuko didazue eta lagunduko didazue?

Oreinek, Leoren aitorpenak harrituta, errukiz onartu zuten. Bere janaria berarekin partekatu zuten eta taldean hartu zuten goserik eta hotzik pasa ez zezan.

Leok, bere lagunen onberatasunak hunkiturik, bere jarrera aldatzea erabaki zuen. Komunitatean bizitzea askoz hobea zela ikasi zuen, denek elkarri laguntzen ziotenean eta zeukatena partekatzen zutenean.

Denborarekin, Leo taldeko orein eskuzabalenetako bat bihurtu zen. Beti egoten zen laguntzeko eta bere aurkikuntzak besteekin partekatzeko prest. Jarrera berri horri esker, taldea indartu egin zen eta elkarrekin gainditu zituzten neguko erronkak.

Taldeak aurrera egin zuen eta harmonian bizi izan zen, beti gogoratuz eskuzabaltasuna eta elkarrekiko laguntza funtsezkoak zirela bizirik irauteko eta zoriontsu izateko. Eta Leok, berriz, ez zuen inoiz ahaztu ikasitakoa: besteekin bat egin eta pentsatzen dugunean, denok irabazten dugu.

Partekatzeko:
Zer gustatu zait gehien?
Zer ikasi dut?

Datorren domekako Eukaristiaren ebanjelioan, Maria, Jesusen Ama, eta bere anaiak (Ebanjelioak «anaiak» deitzen die gertuko ahaideei…) Jesusen bila doazela esaten zaigu, eurekin Nazaretera itzul dadin. Kezkatuta daude berarekin…
Jesusek Berri Ona iragartzen du: denok anaiak garela eta Jainkoa gure Aita dela. Baina hori ez zaie gustatzen agintari erlijiosoei. Horregatik bere familia beldur da zerbait txarra gertatuko ote zaion.
Adi Jesusek dioenari:

Jente asko egoan Jesusen inguruan jesarrita, eta esan eutsoen:
– Entzun, ama eta anai-arrebak dozuz kanpoan, zeure bila.
Jesusek erantzun eban:
– Nortzuk dira nire ama eta anai-arrebak?
Eta, inguruan jesarrita eukazenei begiratuz, esan eban:
– Honeek ditut nik ama eta anai-arreba. Jainkoaren nahia egiten dauana, horixe dot Nik anaia, arreba eta ama. (Mk 3)

Begira nola kontatzen digun bideo labur honek…

Lasaitasun-une batzuk partekatuko ditugu elkarrekin. Ikus dezagun zer gertatzen ari den hemen eta orain.

Eroso eseri ginen aulkian, oinak lurrean, eskuak hanken gainean eta burua tente, gainean flotatzen zuen puxika batek burua emeki gorantz botako balu bezala.

Prest zaude?

Arnasa emeki hartzen du airea sabeleraino irits dadin.
1, 2, 3 eta 4an inspiratzen da. Poliki askatzen da 1, 2, 3 eta 4an.
Hartu airea berriro 1, 2, 3 eta 4an eta askatu 1, 2, 3 eta 4an.

Orain begiak leun ixten ditu, arnasa sakon hartzen du eta airea askatzen du pixkanaka.

Egun berri bat hasten da, gauza onez betetako egun bat zuretzat.

Orain entzun musika eta egon lasai.

https://www.youtube.com/watch?v=3Lt2kuxPIcQ

(Tartetxo bat jarriko dugu musikan, adinaren arabera).

Arreta galtzen baduzu, itzuli musikara. Musikak erakartzen eta lasaitzen zaitu.

(Poliki-poliki esaten da)
Orain hartu arnasa berriro eta askatu, arnastu eta askatu….

Airea nola sartzen den eta nola irteten den nabaritzen du. Sartu eta irten…

Egin arnasa sakon eta askatu airea. Inspiratu eta askatu.

Zure gorputz osoa erlaxatuta sentitzen da eta lasai zaude.

Arreta jartzen dugu berriro gure arnasketan.

Arnasa hartu eta poliki askatzen du airea.

Egin arnasa sakon eta poliki-poliki, presarik gabe, bakoitza bere erritmoan, ireki begiak…

Partekatzeko:
Nola sentitu naiz?
Zer gauza on nahi zenuke ekartzea egun honeta

Gaur, ekainak 5, Ingurumenaren Munduko Eguna ospatzen da.
Aurten leloa «Gure lurrak. Gure etorkizuna».
Gu, haur eta gazteok, gure Ama Lurra zaindu dezakeen belaunaldia gara: basoak haztea, ur-iturriak biziberritzea eta lurzoruak lehengoratzea…
#BerrezarpenBelaunaldia gara.

Bideoa ikusi ondoren, gure ingurumena ELKARREKIN ZAINTZEKO zer iruditzen zaigun garrantzitsuena komentatuko dugu.

LH 1-3

LH 3-6

 

Gaur Maximan otoitz-une bat egingo dugu lagunengatik eskerrak emateko.
Batez ere gure ikaskide bakoitzarengatik eskatuko dugu, ikasturte hau ondo bukatzeko, oporretan atseden hartzeko eta gure familia eta lagunekin gozatzeko.

Elkarrekin egiten dugu otoitza, astiro, esaten ari garena pentsatuz…

Jesus,
gaur nire lagunengatik eskatu nahi dizut.
Eskerrik asko guztiengatik.
Oso onak dira eta asko maite ditut.

Babestu eta zaindu itzazu.
Lagun itzazu beti
egunez eta gauez, nonahi,
zoriontsuak izan daitezen.

Nire lagunen familiengatik ere eskatzen dizut,
gurasoak, anai-arrebak, aitona-amonak,
bereziki igarotzen ari direnekin
gogo-, lan- edo osasun-une latzak…

Gaur, batez ere, nire ikaskideengatik eskatzen dizut.
Haiekin ikasi eta hazi naiz ikasturte honetan zehar.
Gero eta elkartuago bizitzen ikas dezagun. Amen.

Mendiz inguratutako herri txiki batean, lau lagun bizi ziren: Clara, sukaldari talentuduna; Marcos, arotz trebea; Elena, lorezain aditua; eta Pedro, musikari bikaina. Bakoitzak bere trebetasunak bazituen ere, beharrezkoa zenean elkarri laguntzen zioten beti.
Egun batean, herriko alkateak premiazko bilera deitu zuen. Ekaitz izugarri batek suntsitu zuen herria merkatuarekin lotzen zuen zubi bakarra, non biztanleek funtsezko produktuak erosi eta saltzen zituzten. Zubia gabe, herriak laster arazoak izango zituen janaria lortzeko.
— Zubi berri bat eraiki behar dugu ahalik eta azkarren — iragarri zuen alkateak —. Nork lagunduko digu?
Clara, Marcos, Elena eta Pedro berehala agertu ziren.
— Nik langile guztientzat sukaldatu dezaket — esan zuen Clarak —. Horrela, lan egiteko behar den energia izango dute.
— Nik eraiki dezaket zubia — proposatu zuen Markosek —. Horretarako tresnak eta ezagutza baditut.
— Nik loreak eta zuhaitzak landatu ditzaket zubiaren inguruan, etorkizuneko ekaitzen aurrean ederragoa eta erresistenteagoa izan dadin — esan zuen Elenak.
— Nik musika jo dezaket animoak altu eta lana arinago mantentzeko — eskaini zuen Pedrok.

Alkatea ados egon zen eta lau lagunak lanean hasi ziren. Clarak janari goxoak prestatzen zituen langileentzat egunero. Haien platerak elikagarriak izateaz gain, guztien morala ere goratzen zuten. Marcosek zubia eraikitzen jarraitzen zuen, egitura sendo eta segurua sortzeko trebetasuna erabiliz. Elenak, landareen ezagutzarekin, zubiaren inguruko eremua edertzen zuen eta lurra indartuko zuten zuhaitzak landatzen zituen. Pedrok musika alaia eta motibagarria jotzen zuen, eta horrek lana eramangarriagoa egiten zuen eta guztien arteko elkarlanaren espirituari eusten zion.

Egunez egun, lagunek elkarrekin lan egin zuten, bakoitzak bere talentu bereziak emanez. Bere ahalegin konbinatuari esker, zubi berria denbora errekorrean amaitu zen. Ez zen bakarrik funtzionala, baizik eta leku eder bat non herriko jendeak bildu eta naturaz gozatzeko.

Inaugurazio egunean, alkateak ospakizun handi bat antolatu zuen. Herriko biztanle guztiek zubi berria zeharkatu zuten, Clara, Marcos, Elena eta Pedrok egindako lana miretsiz.
— Lezio handia ikasi dugu — esan zuen alkateak —. Gure trebetasunak batu eta taldean lan egiten dugunean, edozein oztopo gainditu eta gure komunitatea hobetu dezakegu.
Ordutik, zubiak ez zuen bakarrik fisikoki herria merkatuarekin lotu, baizik eta talde-lanaren garrantzia ere sinbolizatu zuen. Herriko biztanleek beti gogoratzen zuten, elkartuta, edozein erronkari aurre egin eta guztiontzako etorkizun hobea eraiki zezaketela.

Partekatzeko:
Zer gustatu zait gehien?
Zer ikasi dut?