Hau da nire agindua: maitatu dagizuela alkar, Nik maite izan zaituedan lez.
Ez dau inork maitasun handiagorik bere bizia adiskideen alde emoten dauanak baino.
Zuek nire adiskide izango zaree, Nik agindua beteten badozue.
Aurrerantzean ez deutsuet morroi deituko, morroiak ez dau-eta jakiten nagusiak zer egiten dauan; zuei adiskide deitzen deutsuet.

Datorren domekako eukaristian entzungo dogun ebanjelio honetan, Jesusek bi gauza garrantzitsu esaten deusku:
1. Elkar maitatzea, maitatzea, elkar maitasunez zaintzea.
2. Jesusentzat bere lagunak garela eta horregatik gure arteko lagunak izan behar dugula.

Bideoan ikusiko dugu.
Abestiaren letrari eta irudiei erreparatzen diegu.
Ondoren, gustatu zaigun esaldi edo marrazkiren bat partekatu dezakegu.

MUSIKA: La lista de Schindler

Eroso eseriko gara aulkian, oinak lurrean, eskuak hanken gainean eta burua tente.
Begiak itxi eta arnasa hartzeko prestatu ginen.
Arnasa hartu genuen emeki. 1, 2, 3, 4, 1, 2, 3, 4, poliki askatuko dugu.
Hartu airea berriro 1, 2, 3, 4, eta askatu 1, 2, 3, 4.
Arnasa sakon hartu eta airea askatu genuen pixkanaka.
Orain, hurrengo irudikapena egiteko prestatzen ari gara.
Imajinatu sustraietatik ura hartzen ari den zuhaitza bezalakoa zarela.
Zure oinak lurratik itsatsita daude.
Tekleatu hatzak eta kontzentratu horietan.
Sentitu ureztatu beharreko zuhaitz bat bezalakoa edo indarra eta malgutasuna berreskuratzeko beharra duen gorputz zurrun bezalakoa.
(Isiltasuna)

Imajinatu hezetasuna behatz puntetan dagoela eta nabaritu likido batek betetzen zaituela, emeki-emeki sartzen dela eta bustitzen ditu zure oinak.
Orain likiko horrek bustitzen ditu orkatilak, belauna, hanka…
Freskura, indarra, bizitzaz betetako likido hori apurka-apurka urez betetzen ari dela sentitzen duzu. Bizitasun eta maitasun olatu batek betetzen zaitu.
Sentitu nola betetzen zaituen gerriraino, bularreraino…
(Isiltasuna)

Nola iristen den zure sorbaldetara eta jaisten den besoak aldatzen zure eskuetara iritsi, hatz bakoitza osatu arte.
Sentitu nola igotzen den zure lepotik eta zure aurpegia eta buru osoa urez betetzen dituen.
Sentitu gorputz osoa urez beteta, bizi, indarrez eta biziz beteta. Ilusio bereziarekin egunari aurre egiteko, bakez eta maitasunez beteta, eta sentsazio hori beste jende batengana iristeko nahiarekin.
Pentsatu hatzarekin ukituko duzun pertsona OSO BEREZI batengan: zure ama, aita, anaia, lagun bat…
Ukitzean, orain daukazun bakeaz beteko duzu…
Begiraiozu aurpegiari, esker oneko begiradari.
Eskerrak ematen dizkizu.

Partekatzeko:
Nola sentitu naiz?
Pertsona bereziaren izena ozen esan nahi duzu?

Zetazko zizare txikia.

 Zer gertatzen zaizu, ama? – aldetu zion zetazko zizare txikiak amari, azken aldian ohi baino horiago ikusten zuelako.
Ezer ez, seme. Nekatu samar nago, hori da dena -Erantzun zuen amak, gero eta gehiago ezkutatzen zuen zetazko bola baten barruan bueltaka jarraitzen zuen bitartean.
Baina… zergatik egiten duzu etxetxo hori inoiz izan ez badugu? -Galdetu zuen berriro zizare urduriak.
Zu bezain txikia nintzenean, nire ama ikusi nuen hau bezalako bat egiten, eta orain uste dut nire ordua iritsi dela.
Zergatik da hain txikia? Egon al naiteke zurekin etxetxoan? -Esan zuen berriro gero eta harrituago zegoen zizare txikiak.
Ezetz uste dut, seme. Egunen batean zu handia izango zara eta zurea egin ahal izango duzu -Esan zuen amak, burua ia ikusten ez zitzaion zizareari.
Ama, beldur naiz ez ote zaitudan berriz ikusiko. Ez dut zuk sufritzea nahi. Nik ere ez dut sufritu nahi. -Zotinka hasi zen zizare txikia, amari azken musu bat ematen zion bitartean.
Ez kezkatu, fida zaitez nitaz. Nekatuta nago eta atseden pixka bat behar dut. Hitz ematen dizut berriro ikusiko dugula elkar, baina orain hostoak jaten jarraitu behar duzu, handi eta indartsu jartzeko. Fida zaitez nigan, eta aurrerago ikusiko dugu elkar. – Oihu egin zuen amak, zeta pixka bat gehiagorekin azken ahoa ixten zuen bitartean.

Egunak joan ziren, eta ama zizarearen etxetxoa ez zen mugitzen. Ez zen zaratarik entzuten. Ama zizareak ere ez zuen zurrungaka egiten lo sakonean bezala. Hiru egunez etxeko atean egon ondoren, zizare txikiak gosea sentitu zuen eta erabaki zuen ezin ziola amari gehiago itxaron. Obeditu egin behar zion, eta ahal zituen orri guztiak jan behar zituen handia izateko eta bere etxetxoa egiteko. Handik egun askotara, amaren hitzak berriro gogoratu eta bisita bat egitera joatea erabaki zuen. Etxetxoak pitxer bat zeukan eta ama ez zegoen barruan. Goian, zuhaitz batean, amaren antzeko norbait zegoen, baina hura baino askoz ederragoa eta gazteagoa. Hegoak eta antenak zituen, eta amak azken egunetan galdu zuen bizitasuna berreskuratu zuen.

Ama! Zu zara… Itzuli zara… Bizirik zaude… Bakarrik utzi ninduzula uste nuen… Begira zer handia jarri naizen zuk esandako hostoak jaten -Esan zuen zizare txikiak begietan malkoak zituela.
Seme, esan nizun berriro elkar ikusiko genuela… Orain amets egitera ere ausartzen ez nintzen gauzak egin ditzaket… Orain, urrutiko herrialde batera joan baino lehen, entzun nire azken aholkua: ez izan inoiz beldurrik, zeren etxe barruan gertatzen zaiguna imajina dezakezun gauzarik zoragarriena baita… -Mintzatu zen ama zizare, hegaldia altxatu eta ostertzean desagertu baino lehen.

Eta zizare txikiak, irribarre handi bat aurpegian, agur esan zion amari, egunen batean berak ere bere etxetxoa egingo zuelakoan…

(Bakoitzak bere gelarekin ikusiko du bideoa behin ikusi ahal den, eta, ondoren, ikasleak altxatu, zirkulu bat egiteko eta dantzatzeko, bideoa berriro jartzearekin batera, edo keinuak eskuekin bakarrik egin, bakoitzak bere mahaitik. Bideoa ilun samar dago eta gutxi entzuten da, jarri ahalik eta bolumen handienarekin…)

UNESCOk 1982an erabaki zuen apirilaren 29a Dantzaren Nazioarteko Eguna izendatzea.
Gaur bedeinkazio-dantza bat ikusiko dugu (bedeinkatzea gauza onak desiratzea da, «zerbaiti buruz edo norbaiti buruz ondo esatea»…)

Nahiago nuke dantza honekin dantzatu ahal izango bagenu gaur denok klasean…

Bestela, eskuen keinuak bakarrik egin ditzakegu, bideoan egiten diren aldi berean, duten zentzua emanez.
1. Esku-ahurrak beherantz: Ama Lurretik jaso duguna eskertu eta bedeinkatzen dugu
2. Esku-ahurrak gorantz eta aurrera: eskerrak ematen eta bedeinkatzen ditugu ondoan dugun pertsona bakoitzeko, ikasgelan, haiek jasotzen dugun on guztiagatik.
3. Esku-ahurrak buruaren parean eta atzean: gure historia eta Jainkoarengandik eta gure aurreko pertsonengandik jasotako guztia eskertzen eta bedeinkatzen dugu.
4. Eskuak elkarrekin, bihotzaren gainean gurutzatuta: gure bizitza, gure pertsona, eskertzen eta bedeinkatzen dugu, garen bezala onartu eta nahi dugu.

Jesusek esan eutsen ikasleei:
– Neu naz egiazko mahatsondoa, eta nire Aita da nekazaria.
Nigan fruturik emoten ez dauan aihena inausi egiten dau Aitak, eta frutua emoten dauana garbitu eta inausi, frutu gehiago emon dagian. (Jn 15)

Datorren domekako Ebanjelioak mahatsondoaz eta geziez hitz egiten dau.
Mahasti-lurrekoak zaretenok ondo dakizue mahatsak ez direla mahatsondoaren enbor zaharretik sortzen… baizik eta urtero jaiotzen diren adaxka gazteetatik, gezietatik, langileek udazkenean aurreko urtekoak inausi ondoren. Urteroko inausketa garrantzitsua da, fruitu asko eman dezaten…
Baina perretxikoek ez dute fruiturik ematen andui zaharrak bizitzak ematen dien izerdia uzten ez badie.
Jesusek oso ondo ezagutzen zuen hau eta esaten digu: «Ni naiz mahatsondoa. Zatozte nirekin, elkartu nirekin, fruitu asko eman dezazuen».

LH 1-3

LH 4-6

Ikuilu handi bat imajinatuko dugu, barruan ardi asko dituena.
Ate bat eta leiho txiki bat daude atzean.
Bi gizon datoz:
Batek atea irekitzen du eta ardiak ikusten ditu nola dauden, dena ondo badago, bere izenez deitzen ditu denak ezagutzen dituelako
Beste bat atzeko leihotik sartzen da eta potoloenak eta distiratsuenak non dauden begiratzen du.

Galdera batzuk:
Zer egiten du atetik sartzen den jaunak?
Zer egiten du leihotik zintzilik dagoenak?

Hori esaten zien Jesusek entzuten ziotenei:
“Benetan diotsuet ardien atea naizela.
Beste nonbaitetik sartzen diren guztiak lapurrak edo gaizkileak dira.
Ni naiz atea.
Nigana sartzen dena salbatuko da eta janari ona aurkituko du.
Lapurra hiltzera edo lapurtzera sartzen da.
Denek bizitza eta bizitza oparoa izan dezaten etorri naiz.”

Elkarrekin egiten dugu OTOITZ hau
Eskerrik asko, Jesus, zuk bakoitza ezagutzen duzulako.
gure izenez deitzen gaituzu,
Gutaz arduratzen zara.
eta bizitza oparoa ematen diguzu betiko.
Eskerrik asko, Jesus.

Ahal bada, kandela txiki bat piztuko dugu ikasgelan, gaurko maximoaren denboran.

Duela egun batzuk, Alejandro Sanz abeslariak mezu hau argitaratu zuen sare sozial batean:
(astiro irakurtzen dugu…)

Orain Athenasen abesti hau entzungo dugu: «Una plegaria de paz».
Haren letrari erreparatzen diogu…
Gero esaldiren bat partekatu dezakegu.

KEINUA:
Zutik jartzen gara eta minutu bateko isilunea egiten dugu gure mundurako bakea eskatuz.
Nahi duenak bakearen aldeko otoitz txiki bat egin dezake, bere baitan esanez: «Egon dadila bakea, Jauna».

Gaur, apirilak 23 asteartea, Liburuaren Nazioarteko Eguna ospatzen da, UNESCOk 1988an izendatua.
Horrekin guztiak irakurtzera animatu nahi dira.
Ikusiko dugun bideoak arrazoi asko ematen dizkigu irakurketa zein ona den azaltzeko.
Begiratu gehien gustatzen zaizkizunak ikusteko…
Bideoa ikusi ondoren, nahi duenak zer liburu irakurtzen ari den parteka dezake…

Gaur, apirilak 22, Ama Lurraren Nazioarteko Eguna da.
Badakigu oso garrantzitsua dela denok gure Etxe Komuna zaintzea.
Txikienok gogoraraz diezaiekegu adinekoei (aitona-amonak, gurasoak, maisu-maistrak…) eurek utzitako Lurra heredatuko dugula eta oso osasuntsu egotea nahi dugula, gozatzeko eta zoriontsu izateko…

Gaur etxean komentatzera gonbidatzen zaituztegu:
Gure Etxe Arrunta ondo zaintzea nahi dugu, eta guk ere egingo dugu orain eta helduak garenean!