Gabonak prestatzeko ohitura eder bat dugu: Abenduko Koroa.
Etxeetan, elizetan, koroa bat jartzen da lau kandelarekin, eta astero kandeletako bat pizten da… Jesusen etorrerarako prestaketa gisa, gure argia baita…
Gaurko Maximan lau kandelen ipuina ikusiko dugu.
Gero, atentzioa eman digun zerbait partekatzen dugu…
Gaur Boluntariotzaren Nazioarteko Eguna da.
Ikus dezagun «SAL» (Latinoamerikarekiko Elkartasuna) GKEko boluntarioen bideo bat.
Egunez egun, gure OGNtik, keinu txikiekin gauza handiak lortzen dira (2023ko erronka: Indonesiako kirol kantxa bati sabaia jartzea…).
Bideoa ikusi ondoren, partekatu dezakegu nola izan naitekeen SAL ere.
Martin mendiko herri txiki bateko zapatari xume bat zen. Bakarrik bizi nintzen. Urteak ziren alargundu zela, eta semeak hirira joan ziren lan bila.
Martinek, gauero, lotara joan aurretik, Ebanjelioaren zati bat irakurtzen zuen etxeko suaren aurrean.
Gau hartan asaldaturik esnatu zen. Ahots bat entzuna zuen argi eta garbi.
«Martin, bihar Jainkoa etorriko zaizu ikustera».
Jaiki egin zen, baina ez zegoen inor etxean, ezta kanpoan ere, noski, gau hotzaren ordu haietan…
Oso goiz jaiki eta zapata-denda txukundu zuen. Jainkoak dena perfektua aurkitu behar zuen. Eta leiho aurrean hasi zen lanean, kalean nor zebilen ikusteko.
Handik pixka batera, zarpailez eta oinutsik jantzitako arlote bat ikusi zuen pasatzen. Errukiturik, berehala zutitu zen, etxera sarrarazi zuen sutondoan pixka batean berotu zedin. Katilu bat esne bero eman zion, eta pakete bat prestatu zion ogiarekin, gaztarekin eta frutarekin, biderako, eta oinetako batzuk oparitu zizkion.
Beste tarte bat zeraman lanean alargun gazte bat ikusi zuenean bere umearekin, hotzak hilik. Pasarazi ere egin zituen. Eguerdia zenez gero, mahaira eseri zituen eta lapikoa atera zuen berak prestatutako zopa bikainetik, Jainkoak jan nahi bazuen ere. Gainera, emaztearen eta semeetako baten beroki baten bila joan zen, eta eman egin zizkion, hotzago egon ez zitezen.
Arratsaldea pasa zen eta Martin goibeldu egin zen, Jainkoa ez baitzen agertzen. Ateko kanpaiak jo zuen eta alai biratu zen Jainkoa zelakoan. Atea indarrez ireki eta herriko mozkorra sartu zen.
– Hau bakarrik falta zen! Begira, orain Jainkoa badator… -pentsatu zuen zapatariak bere artean.
– Egarri naiz – oihu egin zuen mozkorrak.
Eta Martinek, mahaian jarririk, pitxer bat ur atera zion, eta eguerdiko zoparen hondarrak zituen plater bat jarri zion aurrean.
Mozkorra joan zenerako oso gaua zen. Eta Martin oso triste zegoen. Jainkoa ez zen etorri. Sutondoan eseri zen. Biblia hartu eta ausaz ireki zuen. Eta irakurri zuen:
«Gose nintzen eta jateko eman zenidan, egarri nintzen eta edateko eman zenidan, biluzik nengoen eta jantzi ninduzun…
Nire txikietako batekin egin zenuen bakoitzean, niri egin zenidan… »
Aurpegia argitu zitzaion zapatari gaixoari. Jainkoak bisita egin zion, noski! Ez behin, hiru aldiz baizik!
Eta Martin, gau hartan, loak hartu zuen, munduko gizonik zoriontsuena zela pentsatuz…
Partekatzeko:
Zer gustatu zait gehien ipuinetik?
Ba al du zerikusirik ipuin honek estreinatzen dugun Abendu garaiarekin?
Gabonetarako prestatzen hasi ginen.
Igande honetan hasiko dugu Abendu garaia.
Denbora da prestatzeko, itxaroteko, apaintzeko, gu eta besteak zaintzeko…
Aukera bat da gure bihotza prestatzeko Jesusen jaiotzaren harrera.
MODALITATEA: AUTOMASAJEA
Gaur, ostegunero bezala, HARA maximoarekin hasiko dugu goiza, oso tresna ona baita inguruan ditugunak zaindu eta zaintzeko.
Garrantzitsua da geure buruarentzat uneak bilatzea, geure burua entzutea, elkar hobeto ezagutzea eta sentitzen dugunaz ohartzea ahalbidetuko diguten uneak.
Hasteko, HARA jarreran eseriko gara: bizkarra zuzen, aulkiaren bizkarraldean ondo bermatuta, oinak zoruarekin kontaktuan, eskuak mahai gainean edo izterren gainean eta burua zuzen, hari ikusezin batek tira egingo balio bezala.
Begiak itxi eta arretaz entzuten dugu.
Airea hartu eta poliki askatzen dugu.
Behin eta berriz errepikatzen dugu, lasai eta kontzentratuta gaudela sumatu arte.
Gaur opari bat egingo diogu geure buruari: automasaje bat.
Eskuak eta hatzak mastekatzen hasiko gara…
Eskuineko eskuarekin ezkerreko eskuari masajea emango diogu, ahurrean, behatzen arteko hutsuneetan… ibiltzeko denbora emanez. (Etenaldia)
Orain, eskuz aldatuko dugu, eta ezkerreko eskuarekin eskuineko eskua masajeatuko dugu, gure eskuaren txokorik utzi gabe (Pausa).
Gure besoei masajea emateko txanda da…
Eskuineko eskuak ezkerreko besoari masajea ematen lagunduko digu. (Etenaldia)
Mugimendu leunak egin ditzakegu, elkarri laztanak eman diezazkiokegu, bakoitzak bere gorputzak behar duena egin dezala. (Etenaldia)
Ezkerreko eskuaz lagunduz, eskuineko besoari masajea emango diogu. (Etenaldia)
Ez dugu ahazten besaurrearen aldea, ukondoaren aldea,… (Etenaldia)
Masajearen erritmoak aldatzera jolastu gaitezke: mantsoago, azkarrago,…
Ondoren, sorbalda aldera igaroko gara.
Lehenik eta behin, ezkerreko sorbalda masajeatuko dugu, eskuineko eskuaz lagunduta, eta ahaleginduko gara ez dadin geratu alderik ibili gabe. (Etenaldia)
Gauza bera egiten dugu ezkerreko eskuarekin, eskuineko sorbaldan masajea emanez.
Orain, bi eskuak erabiliko ditugu gure lepoa masajea emateko: garondoa, goitik behera zeharkatzen, eskuetako hatzekin…
Lepoaren aurrealdea ere masajeatuko dugu, albokoak…
Azkenean, gure aurpegian jarriko dugu arreta…
Gure bi eskuek bazter guztiak zeharkatuko eta errepasatuko dituzte emeki: kopeta, sudurra, masailezurrak, ahoa, kokotsa… (Etenaldia)
Buruan zentratuko gara: aurrealdea… alboak… atzealdea (etenaldia).
Amaitzeko, arnasketa lasai eta sakonak egiten ditugu, eta pixkanaka begiak irekitzen ditugu.
Partekatzen dugu:
Nola sentitu naiz?
Zer gertatu zait zailena?
«Ez utzi beldurrari». Juan Maria:
Juan Maria oso garai zailean bizi izan zen.
Bere lehen eskolen hastapenak ez ziren errazak izan eta bai bera eta bai lehen Anaia Menesiarrak porrot egiteko beldur izan ziren.
Une askotan bazirudien bere planak ez zebiltzala eta ez zirela gai une hartan kalitatezko hezkuntza behar zuten haur guztiei laguntzeko.
Beldurra sentitzea oso gizatiarra da.
Izan ere, ziur denok sentitu duzuela noizbait, modu batera edo bestera.
Juan Mariak gaurko maximoan aholkatzen digun bezala, ez gara beldurraren mende egongo.
Konfiantza izango dugu bizitzak oparitzen dizkigun gauza on guztiak aurkitu eta gozatzeko.
Gaur Piperren historia ezagutzera gonbidatzen zaituztegu, beldurrik ez izaten lagunduko digun adibide bat.
Bideoa ikusi ondoren, honako hauek parteka ditzakegu:
Zer egiten du Piperrek bere beldurra gainditzeko?
Zeintzuk dira nire beldurrak?
Azaroa ixtear dugu, menesiar harremanak estutzen, gure harremanak hobetzen eta zaintzen ikasten eman dugun hilabetea, daukagun gauzarik baliotsuena bezala sentituz.
Egunero ezin gara egon nahi dugun pertsonekin; hala ere, «bakarrik ez daudela» senti dezaten lor dezakegu, haiekin jarraitzen dugula.
Maldita Nerea taldeak horri buruz hitz egin digu.
Goza dezagun gaurko abestiaz!
Ondoren, honako hauek parteka ditzakegu:
Abestiko esaldia gehiago gustatu al zait?
Nola sentiaraz diezaieket besteei ez daudela bakarrik?
«Eskerrik asko etengabe». Juan Maria
Familia handiarentzat une hunkigarriak, dibertigarriak eta esanguratsuak bizi izan ditugu aste honetan.
Menesiar ikastetxe bakoitzak alaitasun, ospakizun eta Anaiekiko hurbiltasun momentuez gozatu ahal izan du.
Gaurko maxima, Juan Mariak bere hitzekin gogorarazten digun bezala, eskerrak emateko erabiliko dugu, bizi berri dugun asteari buruzko berrikuspen une bat izateko, aste horrek gure loturak are gehiago estutzea lortu baitu.
PENTSATU ETA PARTEKATU
Zergatik eskertzen dut Menetar Astea?
Zer gozatu dut gehien?
Juan Mariak haurrak aske, alai eta zoriontsu hazteko moduko eskolak amestu zituen.
Menetar Astean gaude eta gaurko abestia hau besterik ezin zen izan.
Birika betean kantatzera animatzen zaituztegu, eta Menetako ikastetxe guztietako Lehen Hezkuntzako gainerako haurrekin bat egitera!
Abestia entzun ondoren, partekatu egiten dugu:
Abestiko zein esaldi gustatu zait gehien?
MODALITATEA: «BALIOA DUTEN KEINUAK»
Gaur, ostegunero bezala, maxima berezi bat egitea dagokigu.
Prest zaude?
Anaiak ikastetxeetako Juan Mariaren bihotza eta oroimena dira.
Juan Mariak dioen bezala, «misio ederra» dute.
Haiek bizitza ematen diote eskolari, maitasunetik, zerbitzutik eta presentziatik.
Joan den ikasturtean, Adrianek, San Gregorio ikastetxeko (Aguilar de Campoo) ikasle batek, mezu bat helarazi nahi izan zien komunitateko anaiei…
Anaiei esandakoaren bideoa ikusiko dugu.
Bideoaren amaieran, Adrianek gogorarazi die Anaiei «gu guztion laguntza izan dezaketela».
Ikusi ondoren, Anaiei mezuren bat idatz diezaiekegu…
Bakoitzak mezu txiki bat, marrazki bat, edo idatzi zerbait guztien artean eta gure izenak behera!.
Eskerrak eman diezazkiekegu, nola dauden galdetu, gure klasera etortzea gustatuko litzaigukeela esan…
Gero, idatzi dieguna helaraziko diegu anaiei.