1780ko irailaren 8an Juan María de La Mennais jaio zen, Menetarren sortzailea.
Egun horretan ospatzen da Jesusen ama zen Ama Birjinaren jaiotzaren jaia, eta gure sortzaileak beti izan zuen maitasun berezia.

Juan Mariak bere jaiotza gogoratuz idatzi dizkigu hitz hauek gaur. Astiro irakurtzen ditugu… Gero, zure gutunetik gehiago gustatu zaigun zerbait aipa dezakegu.

Ezagutzen duzue Saint-Malo?
Frantziako Bretainia iparraldeko hiri harresitu ederra da.
Han jaio nintzen ni, 1780ko irailaren 8an, eta hantxe eman nuen haurtzaroa.
San Bizente atetik hirira sartzean, jaio nintzen etxea aurkituko duzue. Nire familia bizi zen etxe polit eta zabal bat da.
Handik gertu katedral ederra dago. Bertan bataiatu ninduten jaio nintzen egun berean, Juan Maria izenarekin.
Gure aita, Pedro Luis Robert, armadorea zen. Ontzi batzuen jabea zen. Herrialde askorekin negoziatzen du: Holanda, Ingalaterra, Espainia, Estatu Batuak…
Berak beti eman zigun bere seme-alabei eskuzabaltasunaren adibidea, txikien eta behartsuen zerbitzura.
Behin, Bretainia osoko jende asko salbatu zuen uzta negargarrien ondorioz gosez hiltzetik, bere ontziekin ekarri eta herritarren artean banatu zuen gari kopuru handi bat erostean.
Hain izan zen garrantzitsua, Luis XVI .a erregeak berak noblezia titulua eman ziola. Une horretatik aurrera, Pedro Luis Robert de la Mennais izena izango zuen, eta hortik dator nire abizena, hain ezaguna duzuena.
Gure ama, Graciana, oso emakume kultua eta erlijiosoa zen. Musika pixka bat zekien eta biolina jotzen du. Askotan errezatzen genituen gure otoitz xumeak. Bera zen gure etxeko poza.Askotan errezatzen genuen berarekin. Bera zen gure etxeko poza.
Zoritxarrez, oso gazte hil zen, nik 7 urte besterik ez ditudanean!
Nire 5 anaietatik Maria eta Feli bakarrik bizi izan ziren urte askoan. Beste hirurak ere gazte hil ziren…
Txiki-txikitatik amets bat nuen: nire zaintza behar duten pertsonei laguntzea. Horregatik, Frantziako Iraultzaren garaian, apaiz asko jazartzen eta hiltzen zituztenean, Saint Maloko kaleetan paseatzen ibiltzen nintzen, eta, norbait bakarrik eta izututa ikusten nuenean, esaten nion:
– «Apaiza zara, ezta? Zatoz nire aitaren etxera, lagunduko dizugu. Juan Maria de la Mennais naiz «.
Geroago, apaiza nintzenean, nire ametsik garrantzitsuena izan zen, nire lagun Gabrielekin batera, eskolarik ez zuten haurren maisu onak izan nahi zuten gazteak bilatzea.
Baina horretaz hitz egingo dizuet beste egun batean…