Otso, Zozo eta Apo oso lagun onak ziren.
Urakan izugarriaren ondoren topo egin zutenean, ez zekiten zer bide hartu, baina argi zuten ez zutela berriro banandu nahi.
– Hitz egingo dugu-esan zuen Lobok, enbor lodi baten ondoan esertzen zen bitartean-. Nahiago nuke mendira joan, hotza eta elurra gustatzen zaizkidalako.
– Nahiago nuke ibaira joan, asko gustatzen baitzait igeri egitea eta huntz artean murgiltzea.
– Ba nik nahiago nuke zuhaitzez betetako baso batera joan, hosto artean ezkutatuta kantatzea gustatzen zaidalako eta nire habia adar artean egitea.
– Zerbaitetan amore eman beharko dugu, elkarrekin geratu nahi badugu -esan zuen berriro Otsok.

Isilik geratu ziren minutu batzuk pentsakor.
Otsori ez zitzaion ura gustatzen, horregatik berehala baztertu zuen ibaia, baina zuhaiztian bizitzera egokitzen saia zitekeen, lagunak ez galtzearren.
Apok azkar baztertu zuen mendira bizitzera joatea; han bizi zen hainbeste beldur zion sugea, baina zuhaitzen artean bizi zitekeen, bere lagun onekin batera joaten bazen.
Zozok pentsatu zuen agian mendian bizi ahal izango zela, eta urak grazia handirik egiten ez bazion ere, ahaleginak egin zitzakeen ibaitik hurbil bizitzeko eta bere habia zuhaixka garai batean egiteko.
Hirurek elkarrekin hitz egiten zuten konponbide bat aurkitzeko eta elkarrengandik bereizi beharrik ez izateko.

– E, lagunok! -entzun zioten.
– Bai! Zuei dagokizu-esan zien hartz arre handi batek-, barkatu deitzen ez didaten lekuan sartzen banaiz, baina entzuten ari natzaizue… Badakit hirurok zoriontsu izango zinateketen leku bat. Ni bizi naizen lekuan, mendian ibiltzen naiz nire lagun hartzekin eta ziur Lobori gustatuko litzaiokeela. Zuhaitz hostotsu eta altuak daude adar sendoekin, han Zozok bere habia egin lezake, eta nire kobazulotik hurbil ur gardeneko ibai handi bat igarotzen da, non nire egarria itzaltzen dudan, eta Apok nahi adina igeri egin eta jolas dezake.
Denak oso pozik jarri ziren.
Hartzi esker, bizitzeko leku natural ederra aurkitu zuten.
Inork ez zion bere bizimoduari uko egin behar izan, nahiz eta prest zeuden elkarrekin irauteko eta, gainera, lagun berri bat egin zuten.