Kastoreen txangoa
Sagarrondo basatia, muinoaren goialdekoa, udaberriko koloreekin janzten zen: berdea, oso berdea eta petaloen zuria. Lurrean, zuhaitz zaharraren oinetan, petalozko alfonbra bat sortzen zen, urtero desberdina, baina beti ikusgarria.
Animalia asko etortzen ziren ikustera, kastore mendizaleen patruila bezala, inoiz galtzen ez zuena. Guztira hamabost ziren. Denak oso pozik zihoazen txangoan. Abestu eta gozokiak jaten zituzten, gordelekuetatik ekarritakoak. Baina erlaxatuegi zihoazen.
Mina kastoreak bere azal zorroa amaitu zuenean, ezaxolati bota eta errekatxoaren ertzera joan zen. Korrontea indarrez pasa eta poltsa arrastaka eraman zuen.
Geroago, Lapicero kastoreak kometa bat egin zuen plastiko batekin eta makila batzuekin, eta hegan egiten jarri zuen. Luzaro egon zen hura ikusten, baina gero adar batzuetan harrapatuta geratu zen. Bere lagunek paseoan jarraitzen zutenez, Lapicero ez zen hura berreskuratzen gelditu.
Beste kastore batzuek, janariaren gozokien eta soberakinen paperak bota zituzten sastraka batzuetan.
Atseden hartzera gelditu zirenean, Cartabonek, taldeko buruak, etxola batzuk egitea proposatu zuen, eta inori baimenik eskatu gabe, Hontza maistraren zuhaitza marraskatzen hasi ziren.
Zer gertatzen zen ikustera irten zen maistra.
– Geldi! Hau nire etxea da, ezin da moztu!
Eta gero, basotik txangozale kastoreak nola atera ziren ikusi zuen, izututa.
– Zer egiten du poltsa horrek ibaian flotatzen?
– Eta kometa? Hor geratuko da?
– Zer diozue zaborrei buruz?
Hamabost kastoreek barkamena eskatu zioten andereñoari eta dena biltzen hasi ziren.
Neskak esan zien:
– Maite dugu sagarrondoa ikustera etortzea, baina basoa errespetatu behar duzue, hemen bizi garen landareak eta animaliak zainduz. Garrantzitsua da garbi edukitzea, osasuntsua eta polita izaten jarrai dezan. Horrela datorren urtean berriro goza dezakezue!
Mendizaleek agur esan zuten lezioa ikasi zutela esanez.
Partekatzeko:
Zer gustatu zaizu gehien ipuin honetatik?
Zerekin geratuko naiz ni aste honetarako?