Denda hartan ia denetarik saltzen zuten. Egun batean, gizon triste bat iritsi zen dendara. Makurtuta eta oinak arrastaka zeramatzan. Dendariaren aurrean jarri eta ahots motelez galdetu zuen:
– Hemen alaitasuna saltzen duzue?
– Bai horixe! – Esan zuen dendariak, dendaren atzealdera korrika joanez.
Berehala itzuli zen eta itxuraz hutsik zegoen botila garden bat utzi zuen mostradore gainean. Kontu handiz bildu eta poltsa batean sartu zuen.
– Hemen duzu – Esan zion, erosketa irribarre handiz eskainiz.
Gizonak harrituta begiratu zion, baina dendaria hain seguru ikusita, ordaindu egin zion eta dendatik irten zen, iruzur egin ziotelakoan.

Etxera iritsi zenean, bilgarria ireki eta paper bat aurkitu zuen, honako hau zioena:
Tristura sentitzen duzunean, bete jarraibideak:
1.- Kendu tapoia eta xurgatu sakon botilako airea.
2.- Botila berehala trenkatzea.
Egunean aspirazio bat baino gehiago ez egitea gomendatzen da.
Zoriona ekar dezake.

Gizon tristeak arretaz jarraitu zien aginduei, eta une horretan bertan haren ondorioak frogatzea erabaki zuen.
Botila askatu eta indarrez xurgatu zuen.
– Fiuuuuuuuuuu.
Bizkor, aginduei jarraituz, botila berriro tapatu zuen.
Minutu gutxiren buruan oso pozik sentitzen hasi zen. Kantuan eta dantzan zebilen. Kalera irten eta, bere irribarrea ikusi zuten guztiek irribarrea itzultzen zioten. Egun hartan oheratu zen pentsatuz urteak zirela hain zoriontsu sentitu ez zela.
Biharamunean, esnatu bezain laster, botila askatu eta indarrez xurgatu zuen.
– Fiuuuuuuuuuu.
Une horretan, jateko gogoa sartu zitzaion, eta laranja zuku bat, txigorki batzuk olio eta urdaiazpikoarekin eta aran batzuk prestatu zituen. Oso umore onean jarri zen.
Kalera irten eta, aurreko egunean bezalaxe, kantari eta dantzan hasi zen, denei bere poza erakutsiz. Ilunabarrean, egin behar ez zuela jakin arren, botilaren bila joan, atera eta hiru aldiz jarraian xurgatu zuen.
– Fiuuuuuuuuuuu, fiuuuuuuuu, fiuuuuuuuuu.
Orduan, zoro baten moduan hasi zen barrez. Gau osoan dantzan, kantuan eta barrez aritu zen, hain nekatuta egon zen arte, non lo geratu baitzen.
Biharamuneko ilunabarrera arte ez zen esnatu. Izan ere, zoriona izan zuen. Ez zuen aire miragarririk hartu arratsalde hartan.
Biharamun goizean ez zen besteetan bezain goibel esnatu. Botilatik ia eguerdira arte ez xurgatzea erabaki zuen.
– Fiuuuuuuuuuu.
Orain, behin bakarrik. Eta berriro poztu zen ikusten zuen guztia kutsatuz.
Horrela egon zen denbora batez. Konturatu zen gero eta gutxiago zuela botilako airea xurgatzeko premia, ia konturatu gabe ahaztu egin baitzitzaion bere tristura. Hainbeste, non egun batean erabat ahaztu baitzitzaion.