Urriaren 17an Pobrezia Desagerrarazteko Nazioarteko Eguna ospatzen da.
Aurten pertsonen lana eta duintasuna ditu ardatz.
Hamar pertsonatik batek ez du lanik, etxebizitzarik, eskolarik, janaririk, botikarik…
Erdiak umeak dira!!

1-3 LH

Oso une triste batean gaude Jesus jaiotzen ikusi zuen lurrean.
Familia asko, haur asko hiltzen ari dira gerraren ondorioz…
Otoitz egin dezagun elkarrekin BAKEA egon dadin.
Eman dezakegu gure oharra BAKEAREN alde?

4-6 LH

Oso une triste batean gaude Jesus jaiotzen ikusi zuen lurrean…
Denok ikusi ditugu familia, gazte eta ume erailen irudi tragikoak.
Bonbardaketen irudiak, ihes egin behar duen jende askorenak, etxea utzi behar dutenak…
Bakarrik otoitz egin dezakegu BAKEAREN alde…
Salam, palestinarrek diote BAKEA eskatzen dutenean
Shalom, diote juduek.
Ia hitz bera!

BAKEA
PAZ
PEACE
PAIX,
MIR
SHALOM
SALAM.

Bihar, osteguna, urriak 12, Pilarreko Andre Mariaren jaia da, gure zaindaria
Menetar Familia: Anaiak, laikoak, irakasleek, ikasleek eta familiek familia handi bat osatzen dugu…
Duela ehun urtetik «Pilarreko Andre Mariaren Probintzia» deitzen gara.
Horregatik da bihar… gure festa!

Pilareko Ama Birjinak guztiok zaindu eta lagun gaitzala ikasturte honetan…

1-3 LH

4-6 LH

Entzun dezagun gaur Rio Romaren «Cuenta conmigo» abestia.

Gero tratu bat egingo dugu: bakoitzak gaur 5 pertsonari esango die: «Kontatu nirekin!»
Ez du balio ikaskideei besterik gabe esatea…
Egin daiteke, baina laguntza eskatzen didan norbaiti.
Beste norbait ere bai, etxekoa, eskolakoa…
Eta norbait une txarra pasatzen ari dela baldin badakit, modu berezi eta zintzoan, gaur esan diezazuket: «Kontatu nirekin!».

Gaur nire eskua irekitzea erabaki dut, ni zaintzeko, zu zaintzeko, gu zaintzeko…!!

Jesusek esan eutsen abadeburu eta herriko zaharrei:
– «Entzun parabola hau:
Behin batean, nagusi batek mahastia landatu eban eta hesiz inguratu; bertan dolarea egin eta torrea eregi eban; gero, nekazari batzuei errentan itzirik, urrunera joan zan. (Mt 21, 33)

1-3 LH

4-6 LH

Gaur, osteguna, urriak 5, Irakasleen Munduko Eguna da.
Gure gaurko HARA Maximarenean izango dugu…

Eroso eseri ginen aulkian, oinak lurrean jarri genituen, eskuak hanken gainean, eta burua tente, gainean flotatzen zuen puxika batek burutik gora leunki tira egingo balu bezala.

Prest zaude?

Arnasa emeki hartu airea sabeleraino irits dadin.
Inspiratu, 1, 2, 3 eta 4. Poliki askatzen 1, 2, 3, 4.
Hartu airea berriro 1, 2, 3 eta 4an, eta askatu 1, 2, 3, 4.
Orain begiak leun ixten ditu, arnasa sakon hartzen du eta airea pixkanaka askatzen du.

Leku lasai batean eserita zaude, ikastetxea edo basoa gustuko duzun batean, edo zoriontsu izan zaren leku batera itzul zaitezke.

Musika entzuten duzu…
https://www.youtube.com/watch?v=Ag7QyYTUX3M

Gaur gure irakasleak gogoratuko ditugu, aurtengoak, lehen izan ditugun eta oraindik ere gogoratzen ditugun batzuk…
Gaur eskertuko diegu egunero laguntzea eta zaintzea.
Musika entzuten duzun bitartean, gogoratu zure irakasleak.
Gogoratzean, esan gustatuko litzaizukeen zerbait, «eskerrik asko» edo nahi duzun beste zerbait izan daiteke.

Arnasa hartu eta airea askatzen duzunean, errepikatu zure barruan «Eskerrik asko!»
Egin ezazu hori behin baino gehiagotan… arnasa hartu eta airea askatzean, errepikatu zure baitan «Eskerrik asko!»

(Musika utziko dugu haurrek gogoratzeko denbora izan dezaten.)

Azkenean…
Egin arnasa sakon eta askatu airea astiro.
Inspiratu eta askatu 1, 2, 3 eta 4…

Une batez isilik egon ginen eta, poliki-poliki, bakoitza bere erritmoan, presarik gabe, begiak ireki zituen…

Begiak irekitzean, txalo bero bat ematen diegu gure irakasle guztiei.

Partekatzeko:
Zer moduz sentitu naiz?
Zergatik eman ditut eskerrak…?

Gaur Asisko San Frantziskoren jaia da, ekologisten eta animalien zaindaria.
Horregatik ospatzen da gaur Animalien Munduko Eguna eta, leku askotan, maskoten bedeinkazioa egiten da.
Bideoa ikusten dugu eta, azkenean, elkarrekin egiten dugu San Frantziskoren OTOITZ hau, «Hermano sol».

Alabado seas, mi Señor, con todas tus criaturas,
especialmente el señor hermano sol,
que nos alumbra al empezar el día.

Alabado seas, mi Señor, por nuestra hermana la madre tierra,
que nos alimenta con sus frutos
y nos la regala hierba verde y coloridas flores.

1-3 LH

4-6 LH

https://www.youtube.com/watch?v=kpyVlioJ5NM

Urrian hasten ari gara eta aste batzuk daramatzagu eskolan.
Gaur une bat izango dugu gure kide bakoitzarengan maitasunez pentsatzeko.
Gure burutik eta bihotzetik igarotzen gara bakoitza, gehien lotzen natzaienak eta gutxien hitz egiten diedanak. Baita une zailago bat pasatzen ari direnei edo lagun gutxiago dituztenei ere…

2 edo 3 minutu eman genituen isilik.
Nahi baduzue, begiak itxi ditzakezue eta bakoitzarengan pentsatu… bestela ikaskideei begiratu isilik eta arreta galaraziko digun keinurik egin gabe.

Orain elkarrekin egiten dugu, poliki, OTOITZ hau:

Aita Ona,
Eskerrak ematen dizkizut nire ikaskide bakoitzagatik.
Bakoitza opari bat da niretzat.
horietako bakoitzean Zu, Jauna, nire bizitzara hurbiltzen zara.

Erakutsi denoi maitatzen
ez atsegin ditudalako edo gustu berberak ditudalako,
baizik eta zure Semeak direlako, ni bezala,
eta denok elkartu gaituzu gela honetan.

Emadazu begirada maitasunez ikusteko.
eman zure eskuak laguntzeko,
emadazu irribarre bat ondo pasatzeko,
eta batez ere, Aita, emadazu zure bihotza,
gaur eta beti maitatzeko. Amen

Otso, Zozo eta Apo oso lagun onak ziren.
Urakan izugarriaren ondoren topo egin zutenean, ez zekiten zer bide hartu, baina argi zuten ez zutela berriro banandu nahi.
– Hitz egingo dugu-esan zuen Lobok, enbor lodi baten ondoan esertzen zen bitartean-. Nahiago nuke mendira joan, hotza eta elurra gustatzen zaizkidalako.
– Nahiago nuke ibaira joan, asko gustatzen baitzait igeri egitea eta huntz artean murgiltzea.
– Ba nik nahiago nuke zuhaitzez betetako baso batera joan, hosto artean ezkutatuta kantatzea gustatzen zaidalako eta nire habia adar artean egitea.
– Zerbaitetan amore eman beharko dugu, elkarrekin geratu nahi badugu -esan zuen berriro Otsok.

Isilik geratu ziren minutu batzuk pentsakor.
Otsori ez zitzaion ura gustatzen, horregatik berehala baztertu zuen ibaia, baina zuhaiztian bizitzera egokitzen saia zitekeen, lagunak ez galtzearren.
Apok azkar baztertu zuen mendira bizitzera joatea; han bizi zen hainbeste beldur zion sugea, baina zuhaitzen artean bizi zitekeen, bere lagun onekin batera joaten bazen.
Zozok pentsatu zuen agian mendian bizi ahal izango zela, eta urak grazia handirik egiten ez bazion ere, ahaleginak egin zitzakeen ibaitik hurbil bizitzeko eta bere habia zuhaixka garai batean egiteko.
Hirurek elkarrekin hitz egiten zuten konponbide bat aurkitzeko eta elkarrengandik bereizi beharrik ez izateko.

– E, lagunok! -entzun zioten.
– Bai! Zuei dagokizu-esan zien hartz arre handi batek-, barkatu deitzen ez didaten lekuan sartzen banaiz, baina entzuten ari natzaizue… Badakit hirurok zoriontsu izango zinateketen leku bat. Ni bizi naizen lekuan, mendian ibiltzen naiz nire lagun hartzekin eta ziur Lobori gustatuko litzaiokeela. Zuhaitz hostotsu eta altuak daude adar sendoekin, han Zozok bere habia egin lezake, eta nire kobazulotik hurbil ur gardeneko ibai handi bat igarotzen da, non nire egarria itzaltzen dudan, eta Apok nahi adina igeri egin eta jolas dezake.
Denak oso pozik jarri ziren.
Hartzi esker, bizitzeko leku natural ederra aurkitu zuten.
Inork ez zion bere bizimoduari uko egin behar izan, nahiz eta prest zeuden elkarrekin irauteko eta, gainera, lagun berri bat egin zuten.