Indiako herri txiki batean, zeru izartsu baten azpian, Anjali izeneko neskato bat bizi zen. Zortzi urte zituen, eta jakin-min horrek ez zuen mugarik ezagutzen. Bere bizitza aldatu egin zen Gandhi izeneko gizon bati buruz hitz egiten entzun zuen egunean, ukabila altxatu gabe bakean eta bidegabekeriaren aurkako borrokan sinesten zuen gizon bati buruz.
Anjalik aitaren istorioak gogoratzen zituen, askatasuna maitatzen eta mundu hobe batekin amets egiten irakatsi baitzion. Bera ez zegoen arren, haren hitzak bihotzean bizi ziren. Eta horrela, aitaren izpirituak gidatzen zuela, Anjalik bere herrialdearen historia aldatuko zuen martxarekin bat egitea erabaki zuen.
– Gandhik dio indarkeriarik gabe egin dezakegula borroka — azaldu zion amari, ausardiazko begi distiratsuekin.
Eta horrela, amaren bedeinkapenarekin, Anjali Gatzaren Martxara batu zen. Bidean Raj ezagutu zuen, bera bezala aldaketa bila zebilen gaztea. Racek itxaropena galdu zuen, baina Gandhirengan asmo berri bat aurkitu zuen.
Anjali eta Raj elkarrekin ibili ziren kilometroak eta kilometroak, urrezko zelai eta ibai bareetan zehar. Gandhiren hitzak arretaz entzuten zituzten, erresistentzia baketsuaz eta indarkeriarik ezaren garrantziaz ikasiz.
Egun batean, zuhaitz handi baten gerizpean atseden hartzen ari zirela, Anjalik eta Racek ofizial britainiar batzuei entzun zieten indarra erabiliz martxa gelditzeko plan bati buruz hitz egiten.
– Zerbait egin behar dugu, Raj — xuxurlatu zuen Anjalik, bihotza taupadaka zuela.
Ausardiaz eta maltzurkeriaz, plan bat asmatu zuten Gandhi ohartarazteko, gatazkarik sortu gabe. Gau hartan, izarrez betetako zeru baten azpian, Anjali eta Raj itzal eta xuxurla artean irristatu ziren, martxako liderrari mezua eramanez.
Bere abisuari esker, Gandhik liskarra saihestu ahal izan zuen. Aurrera jarraitu zuen, inoiz baino indartsuago eta lotuago. Anjali eta Raj, elkarri lotutako esku txikiekin, beraiek baino zerbait handiagoan lagundu zutela sentitu zuten.
Azkenean, Dandira iritsi ziren, eta han Gandhik gatz eskukada bat bildu zuen itsasotik, lege bidegabeei aurre eginez. Anjalik, alaitasun eta harrotasun malkoz, bazekien une historiko baten parte izan zela.
Gatzaren Martxa ez zen soilik zerga baten aurkako protesta izan, baizik eta adore, batasun eta bakearen indarraren ikasgaia. Eta Anjalirentzat, bere ahotsa garrantzitsua zela deskubritzea eta ekintzarik txikienak ere aldaketa handiak eragin zitzakeela ziurtatzea izan zen.
Eta horrela, Indiako eguzki beroaren pean, Anjali bere herrira itzuli zen, ez bakarrik ehunka kilometrotan ibilitako neskatila bat bezala, baizik eta itxaropen-eramaile bat eta bakearen mezulari bat bezala.