Herrixka txiki batean gizon bat bizi zen, goizero ura ekartzen zuena handik kilometro gutxira zegoen iturburu batetik. Bi pegar handi jartzen zituen egurrezko barra lodi baten alde banatan, zeinak, bere aldetik, sorbaldetan bermatzen baitzituen. Eta horrela, poza gorputzean eta irribarrea ariman, beti berdina zen bide bat hasten zen.
Ordubete inguru behar nuen iturbururaino iristeko. Behin hara iritsita, atseden hartzera esertzen zen pixka batean, eta gero bi pegarrak betetzen zituen itzulerari ekiteko.
Antzekoak izan arren, alde handia zegoen bi ontzien artean. Batek primeran betetzen zuen bere lana, bidean bere ur guztia osorik edukitzen baitzuen. Bestea, berriz, alde batean zegoen pitzadura txiki baten ondorioz, ura galtzen ari zen itzuleran, eta, herrixkara iristean, bere edukiaren erdia galdu zuen.
Azken pegar hura, egunak aurrera joan ahala, gero eta tristeago sentitzen zen, bai baitzekien ez zela bere lana betetzen ari. Eta, hala ere, ez zuen ulertzen jabeak zergatik ez zuen konpontzen edo, zuzenean, beste batekin ordezten zuen. Pentsatzen nuen: «Agian zain egongo naiz noiz erabat hautsiko nauen berriago batengatik aldatzeko».
Eta horrela pasatzen ziren egunak, asteak, hilabeteak, eta pegarra egunetik egunera ez zen hain erabilgarri sentitzen…
Iritsi zen eguna, non ezin izan baitzuen gehiago jasan, eta, urketariak urez betetzeko esku artean besarkatzen zuela aprobetxatuz, harengana zuzendu zen:
– Errudun sentitzen naiz denbora eta esfortzua galtzeagatik. Eskatzen dizut utz nazazula eta beste berri batekin alda nazazula, ez bainaiz gai behar bezala zerbitzatzeko.
– Zer? -erantzun zuen urketariak harriturik-. Ez dizut ulertzen, zergatik diozu ez didazula balio?
– Agian ez zara konturatu apurtuta nagoela eta bueltako bidean uraren erdia galtzen ari naizela.
Urketariak, hunkiturik, irribarre txiki bat egin, besarkatu eta ahapeka esan zion:
– Ez zara hobea, ezta txarragoa ere, besterik gabe desberdina zara eta horrexegatik behar zaitut.
Pegarrak ez zuen ezer ulertzen.
– Begira, gauza bat egingo dugu-erantzun zion aguadoreak-. Gaur, itzulerako bidean, ondo erreparatu behar diozu bidearen zein aldetan hazten diren loreak.
Partekatzeko:
Pegarrak gehiago erreparatzen zien bere nolakotasunei edo bere akatsei?
Zergatik baloratzen zuen urketariak pegar pitzatua?
Gaurko:
Gaur begirada positiboa izango dugu besteekiko eta geure buruarekiko, gure koalitateei gehiago erreparatuz eta ez gure akatsei?