KONPROMISOA ez da egun bateko zeregina, egunero erakusten da iraunkortasunaren, ahaleginaren eta dedikazioaren bidez.
Etxean inplikatzen bagara, gure familiarekin, eguneroko errutinen edo ohituren bidez egiten dugu.
Gure lagunak estimatzen baditugu, egunero frogatzen saiatzen gara.
Gure ikasketek kezkatzen bagaituzte, egunero lan egiten dugu eta ahalegintzen gara.
Kirol bat praktikatzen badugu, konstantziaz entrenatzen dugu.
Zer gertatuko litzateke egoera horietako edozeinetan egunero denborarik eta ahaleginik eskainiko ez bazenute?
Gaur, ipuin bat aurkitzera gonbidatzen zaituztegu, etengabe eta pazientziaz jokatzearen garrantziaz hitz egiten duena, axola zaigunari egunero denbora eta zaintza eskaintzearen garrantziaz.
PUTZUAK
Gizon batek lursail bat erosi berri zuen, eta lur azpiko ur asko zegoela ziurtatu zioten. Beharrezko tresna guztiak lortu bezain laster, putzu bat zulatzen hasi zen, aurkitzen ote zuen ikusteko.
Egun osoan aritu zen lanean, eta bost metro baino sakonagoko zuloa egin zuen, baina ez zuen urik aurkitu. Nekatuta eta atsekabetuta, agian lekuz okertu zela pentsatu zuen, eta hurrengo egunean berriro ezkerrerago saiatzea erabaki zuen.
Eta hala izan zen, biharamun goizean bere lurraldera itzuli eta beste leku batean zulatzen eta zulatzen hasi zen, baina bost bat metroko sakonera zuenean etsita geratu zen urik ere ez zela ateratzen ikusita. Orduantxe hasi zen pentsatzen iruzur egin ziotela, lur hartan ez zegoela urik. Hala ere, biharamunean berriro saiatzea erabaki zuen.
Oraingo honetan, lehen zuloetatik nahikoa urrundu zen, eta zori ona probatu zuen lurraren mutur batean. Zuloa egiten aritu zen goiz osoan. Oraingoan bost metrora iritsi zen eta beste batek jarraitu zuen, baina ezer ez, ez zegoen urik.
Egunak joan, egunak etorri, eta gauza bera probatu zuen ia hilabetez, baina azkenean uztea erabaki zuen.
– Engainatu egin naute! -kexatzen zen-. Hemen ez dago ez urik ez ezer, iruzur baten biktima izan naiz.
Egun batzuetan pentsatu ondoren, lurra saltzeko erabakia hartu zuen.
Handik urtebetera, berriro itzuli zen, lurra saldu zion pertsona nola zihoan egiaztatzera, eta harritu egin zen gizon bat etxola txiki baten ondoan eraikitako putzu eder batetik ura ateratzen ikusi zuenean.
– Hara -esan zion jabe berriari-, azkenean ura ateratzea lortu zenuen. Ez dut imajinatzen zer putzu egin beharko zenituen aurkitzeko, nik hamar zulo baino gehiagorekin probatu bainuen, eta ezer ez. Eta zulo bakoitza bospasei metrokoa zen!
– Beno, egia esan, nik zulo bakarra egin nuen.
– Zer? Nola liteke?
– Kontua da nik beti leku berean zuloa egiten jarraitu nuela, eta hamar metroko sakoneran ura aurkitu nuela.
Partekatzeko:
Istorioaren protagonista bazina, zer egingo zenuke zuk?
Zer ikas dezakegu historia honetatik?