Juan Mariak ez zuen zalantzarik: «Maitasunak gauza guztiak irakasten ditu».
Pertsonak maitasunetik eta enpatiatik tratatuz, inbidia, herra edo gorrotoa sortuz baino askoz gehiago lortzen dugu. Are gehiago, besteak maitasunetik tratatzen ditugunean agertzen da zaintza, ez gorrototik.
Gaurko ipuinak oso modu argian hitz egiten digu ideia horri buruz.
Goza dezazuela!
«Ume bat Kanoi Handian»
Diotenez, behin, aitak ume bat eraman zuen Arizonako Kanoi Handira. Barruan, leku sakonean, umeak oihu egin zuen airean:
– Inbidiatsua!
Eta oihartzunak durundi egin zuen: «Imbecil… imbécil… imbécil…».
Umeak berriro oihu egin zuen:
– Tonto!
Eta oihartzunak durundi egin zuen: «Tonto… tonto… tonto…».
Mutikoak, haserre, oihu egin zuen:
– Tentela!
Eta oihartzunak berriro: «Zozoa… zozoa… zozoa…».
Mutikoak, oso haserre eta triste, aita besarkatu zuen. Honek, patxadaz, esan zion:
– Ez duzu zertan negar egin. Entzun…
Eta aitak oihu egin zuen:
– Lagun!
Eta oihartzuna entzun zen: «Laguna… laguna… laguna…».
Gero oihu egin zuen:
– Maite zaitut!
Eta oihartzunak itzuli egin zuen: «Maite zaitut… maite zaitut… maite zaitut…».
– Ikusten? Zuk tratatzen duzun bezala tratatzen zaitu.
Partekatzeko:
Zer esan nahi du ipuinaren azken esaldiak?
Ba al dakizu adibide bat jartzen hasi garen egun honetarako balio diezagukeena?