Denok lagundu dezakegu gure klasea, gure ikastetxea lasai, pozik, egiten eta esaten ditugunekin bakean egoteko lekua izan dadin.
Gaurko ipuinak gure hitzen garrantziaz hausnartzea proposatuko digu.

ZAKUA LUMAZ BETETA

Bazen behin gizon bat bere lagun bati buruz gezur larriak esan zizkiona, eta dena hark lortu zuen arrakasta ikusita ematen zion bekaizkeriagatik.
Handik denbora batera damutu egin zen bere asmo txarreko gezurrengatik lagunaren gainera erori zen hondamenaz.

Orduan erabaki zuen gizon jakintsu bat bisitatzea, eta esan zion:
– Nire lagunari egin diodan gaitz guztia konpondu nahi dut. Nola egin dezaket?

Eta jakintsuak erantzun zion:
– Hartu zaku bat luma arin eta txikiz betea, eta askatu banan-banan.

Gizonak oso pozik eta pozik hartu zuen zakua lumaz beteta, eta, handik egun batera, denak askatu zituen. Jakintsuarengana itzuli eta esan zion:
– Bukatu dut.

Jakintsuak erantzun zion:
– Zereginaren zatirik errazena egin duzu. Orain, askatu dituzun luma berberekin bete behar duzu zakua. Irten kalera eta bila itzazu.

Gizona oso triste sentitu zen, bai baitzekien horrek zer esan nahi zuen. Eskukada txiki bat ere ezin izan zuen bildu. Itzultzean, gizon jakintsuak esan zion:
– Haizearekin hegan egin duten lumak berriro bildu ezin izan dituzun bezala, egin duzun gaitzak ere ahoz aho egin du hegan. Kaltea egina dago. Egin dezakezun gauza bakarra zure lagunari barkamena eskatzea da, ez baitago modurik bere garaian egindakoa iraultzeko.

Partekatzen dugu:
Zer ikas dezakezu ipuin honetatik?
Gogoratzen duzu eskolan ikusi duzun zerbait?

Gaurko:
Gure hitzak zaintzen ditugu inori kalterik egin ez diezaioten.