Antoniok, zientzietako irakasleak, ikasleei eskatu zien animaliaren bat ikas zezatela, idazketa txiki bat egin zezatela, eta ikasgelako gainerakoei beren ondorioak konta ziezazkietela. Batzuek zakurrei buruz hitz egin zuten, beste batzuek zaldiei edo arrainei buruz, baina aurkikuntzarik interesgarriena Sofia txikiarena izan zen:
– Euliak purrustada histerikoak direla konturatu naiz-esan zuen oso seguru.
Denek irribarre egin zuten, noiz jarraituko zain. Orduan Sofiak kontatzen jarraitu zuen:
– Euli bat ikusi dut nire etxean bi orduz. Lasai hegan egiten zuenean, dena ondo zihoan, baina kristalen bat aurkitu orduko, eulia burrunbaka hasten zen. Beti uste izan dut zarata hori hegalekin egiten zutela, baina ez. Aitaren prismatikoekin hurbiletik begiratu nuen, eta ikusi nuen marmar eta protesta egiten zuela: hain histeriko jartzen zen, non ez baitzen leiho bat gurutzatzeko gai, eta behin eta berriz jotzen zuen bere burua: pom!, pom!, pom! Bere ondotik pasatzen zen tximeletari begiratu izan balio, leihoan hutsune bat zegoela ikusiko zukeen… tximeleta berarekin hitz egiten eta laguntzen ere saiatu zen, baina ezerk ez, han jarraitzen zuen protestaka eta marmarka.

Antoniok dibertigarri azaldu zien jarduteko modu hark ez zuela hainbeste zerikusirik haserreekin, baizik eta animaliek zituzten adimen eta gogoeta maila desberdinen adibide bat zela, eta biharamunean animalien zerrenda bat eramatea adostu zutela, beren adimen-mailaren arabera ordenatuta…

Eta horrela sortu zen zientzia-klaseko istilu handia, aita mordo batek protesta egin zuenean, beren seme-alabek animalien artean hain adimentsuak ez zirenen artean jarri zituztelako! Umeen arabera, protesta besterik egiten ez zutelako, eta inori entzuten ez ziotelako.

Antoniok azalpen asko eman behar izan zituen eta nahiko haserre zeuden guraso batzuekin hitz egin behar izan zuen, baina horrek balio izan zuen haur guztiak konturatzeko zer garrantzitsua den guri entzuten jakitea, eta ez bakarrik gurasoei!.

Egun hartatik aurrera, eztabaida gutxiago izan ziren gelan eta jolastokian, eta, etxera iristean, haurrak konturatu ziren gurasoek ere arreta handiagoz entzuten zietela.