Aldi haretan, Jesusek, bidez joiala, jaiotzatik itsu zan gizon bat ikusi eban.
Jesusek esan zuen:
«Munduan nagoan bitartean, munduaren argia naz».
Hau esanik, txistua bota eban lurrera, txistuaz lohia egin eta lohiaz begiak igurtzi eutsazan itsuari; gero, esan eutsan: «Zoaz eta garbitu zaitez Siloeko uraskan». (Siloek «Bialdua» esan gura dau).
Joan zan, bada, itsua, garbitu eta ikusten ebala bihurtu zan. (Jn 9)

Gaur, ostegunero bezala, maxima berezi bat egitea dagokigu. Prest zaude?

(Música de ambientación)

Hasi aurretik, eseri HARA jarreran:
Bizkarra zuzen, aulkiaren bizkarraldean ondo bermatuta.
Oinak lurrarekin kontaktuan.
Eskuak mahai gainean edo izterren gainean, nahi duzun bezala.
Buru zuzena, hari ikusezin batek tira egingo balio bezala.

Orain itxi begiak.
Airea hartu eta poliki askatu.
Errepikatu behar duzunean, lasaitzen ari zarela ohartu arte, eta egiten ari garen horretan kontzentratu arte.

Gaur, arreta eta kontzentrazioa lantzen lagunduko digun ariketa egingo dugu.

Horretarako, gure arnasketa arretaz entzuten hasiko gara.
(Etenaldia)

Hori egitean, bi mugimendu nabarituko ditugu: airea gure gorputzetik nola ateratzen den eta nola sartzen den ikusiko dugu.
Airea hartzen eta askatzen dugun bakoitzean, arnasketa bat kontatuko dugu geure buruarentzat.
(Etenaldia)

Hala ere, baldintza bat dago: uneren batean arreta galtzen baduzu eta zure arnasketa ez den beste zerbaitetan pentsatzen hasten bazara, berriro hasiko zara zenbatzen 1. zenbakitik.

(Berriz azalduko dugu, beharrezkotzat jotzen badugu)

Orain bai, hasi gara.
(Etenaldia)

Une horretatik aurrera, bakoitzak bere arnasketa entzuten du eta buruz kontatzen hasten da, arnasketan bakarrik pentsatzen saiatuz.
Norbaitek arreta galtzen badu, ez da ezer gertatzen, normaltasunez hasten da berriro, berriro arreta gal ez dezan.

3, 2, 1ean hasiko gara.

(Isilune bat utziko dugu ariketa egin ahal izateko)

Ongi, hor gelditu gara.
Gogoratu lortu duzun kopurua, eta, begiak itxita edukita, pixkanaka luzatzen has zaitezke, zure gorputzak behar duen moduan, presarik gabe.

Azkenean, airea hartu eta berriro askatu.
(Etenaldia).

Prest zaudenean, ireki begiak berriro.

Pentsatu eta partekatu
Nola sentitu zara?
Kosta zaizu kontzentrazioari eustea?

Gaur eguneroko gauza txikiez hitz egiten duen abesti bat entzutera gonbidatzen zaituztegu.
“Egun grisak koloreztatzen” dituzten gauzak.
Batzuetan ohitzen garen eta behar adina baloratzen edo eskertzen ez ditugun xehetasun txikiak.

Bideoa ikusten dugu eta ondoren partekatu dezakegu
Zer «koloreztatzen ditu nire egun grisak»?

 

Egun on, Aita Jainkoa!
Eskerrik asko egun polit honengatik.
Hau poza eguzkia ikusi ahal izatea!
Eskerrik asko bart gauagatik.
ongi atseden hartu ahal izan nuelako eta osasuna dudalako.
Eskerrak ematen dizkizut beti nirekin zaudelako.
Lagundu eta zaindu egun honetan. Amen.

Gaur eskerrak eman nahi dizkiodan zerbait partekatu dezakegu

Denbora partekatzen dugun pertsona bakoitzak arrastoa uzten digu, markatu egiten gaitu.
Barbarak eta bere aitonak, gaurko ipuineko protagonistek, lagunduz eta lagunduz ikas dezakegun guztia erakutsiko digute.

BIZITZAREN ZIMURRAK

Barbara aitonaren zimur ugariez ohartu zen lehen aldia udazkeneko egun eguzkitsu batean izan zen. Gorputz osoa zimurrez beteta zeukan.

– Aitona, zimurrentzako amaren krema eman beharko zenuke.

Aitonak irribarre egin zuen, eta zimur pila bat agertu zitzaizkion aurpegian.

– Ikusten? Zimur gehiegi dituzu.

– Badakit, Barbara. Izan ere, zahar samarra naiz… Asko bizi izan naiz eta bizitzak gauza asko irakatsi dizkit. Horregatik ez dut horietako bakar bat ere galdu nahi. Bakoitzaren azpian, ikasi nuen zerbaiten oroitzapena gordetzen dut, bizitzak irakatsi didan zerbaitena.

Barbarari begiak ireki zitzaizkion altxor bat aurkitu izan balu bezala, eta halaxe mantendu zituen aitonak haietako batzuk azaltzen zizkion bitartean: bata, ikasi zuen egunean barkatzea hobe zela gorrotoa gordetzea baino; bestea, entzutea hitz egitea baino hobea dela zioena; bestea, jasotzea baino garrantzitsuagoa dela erakusten zuena… eta horrela bizitzako beste lezio asko.

Egun hartatik aurrera, aitona gero eta ederragoa iruditzen zitzaion Barbarari. Aurpegian agertzen zitzaion zimur bakoitzarekin, neskatoa korrika joaten zen ikasgai berria ikustera. Harik eta hizketaldi haietako batean aitonak neskaren lepoan zimur txiki bat aurkitu zuen arte:

– Eta zu? Zer ikasgai gordetzen duzu hor?

Barbara pentsatzen geratu zen une batez. Gero irribarre egin eta esan zuen:

– Ez dio axola zein zaharra zaren, aitona, maite zaitudalako!

Horrela jakin zuen Barbarak bizitzan gertatzen zaigun guztitik ikastea zein garrantzitsua den.

Pentsatu eta partekatu:
Gogoratu al dizu elkarrizketa hau zuk izan duzun norbaiti?
Norekin joan zen?
Zer ikasi zenuen edo zer aurkitu zizun pertsona horrek?

Gaurko:
Aprobetxatu besteekin pasatzen duzun une bakoitza.
Inoiz ez dakizu zer ikas dezakezun haiengandik.

«Ur honetatik edaten dauana, barriro ere egarritu egiten da;
Nik emoten deutsadan uretik edaten dauana, ostera, ez da gehiago egarrituko sekula;
izan ere Nik emongo deutsadan ura, betiko bizia darion iturburu bihurtuko da-eta Haregan». (Jn 4)

Gaur, ostegunero bezala, maxima berezi bat egitea dagokigu.
Prest zaude?

Música de ambientación para el ejercicio de hoy

 

Hasi aurretik, eseri HARA jarreran:
Bizkarra zuzen, aulkiaren bizkarraldean ondo bermatuta.
Oinak lurrarekin kontaktuan.
Eskuak mahai gainean edo izterren gainean, nahi duzun bezala.
Buru zuzena, hari ikusezin batek tira egingo balio bezala.

Begiak zabalik eduki eta arretaz entzun jarraibideak.

Luzatu eskuak mahai gainean, xehetasunez ikusi ahal izateko bezain urrun.

Gaur zure eskuak «berraurkitzera» gonbidatzen zaitugu.

Haiei begira gelditu eta bazter guztietan arreta jartzera.
(Etenaldia)

Hartu zure denbora behatzeko, atzeko musikak sortzen duen lasaitasunarekin, lerro bakoitza, forma bakoitza.

(Denbora ematen dugu hemendik aurrera patxada handiz behatzeko)

Hatz-koskorrak. Azazkalak.
(Etenaldia)

Berrikusi xehetasun bakoitza, berezi eta bakar egiten dituena.
(Etenaldia)

Begiratu arretaz ahurra eta atzealdea.
(Etenaldia)

Egiaztatu ukimena: leunak diren edo, aitzitik, latzak.
(Etenaldia)

Adi egon sentipenei: hotz dauden kanpotik etorri berriak zarelako, edo bero dauden.
(Etenaldia)

Zure eskuak, diren bezala, benetako oparia dira.
(Etenaldia)

Idazteko, lan egiteko edo deskubritzeko aukera ematen dizute.
(Etenaldia)

Zure eskuekin zainduak, besarkadak, loturak sortzen dituzu, laztanak, lagungarriak, ezin duenari lotuak…
(Etenaldia)

Zure eskuek ona dena egiteko balio dezakete, edo, aitzitik, suntsitzeko.
(Etenaldia)

Zertarako erabili nahi dituzu zuk?

Altxa begirada eta hausnartu zer ikusi duzun.

Partekatzen dugu:
Inoiz ikusi ez duzun zerbait aurkitu duzu?
Inoiz ikusi al zenituen eskuak?
Nola erabili nahi dituzu eskuak?

Gaurko:
Jabetu zaitez zein garrantzitsuak diren zure eskuak.
Gaur egun, adi nola eta zertarako erabiltzen dituzun.

Gaur, martxoak 8, Emakumearen Nazioarteko Eguna ospatzen dugu.
Jardunaldi honek gogorarazten digu oso garrantzitsua dela egunero lan egitea berdintasunaren, parte-hartzearen eta emakumeak gizartearen esparru guztietan egiten duen ekarpenaren aintzatespenaren alde.

Egun honek laguntzen digu JABETZEN oraindik bide luzea dagoela egiteko gizonen eta emakumeen arteko benetako berdintasuna lortzeko.
Neskek eta emakumeek egunero aurre egin behar dieten oztopo eta oztopo asko geratzen direla aitortzeko.
Egun honek ulertzeko eta KONPROMETITZEKO ere balio digu.
Berdintasuna gutako guztion zeregina da.

Ea laster ez den beharrezkoa «egun hau ospatzea».
Ordura arte, saia gaitezen gure errealitatea ERALDATZEN, gizonen eta emakumeen eta haurren arteko desberdintasunak amaitzen lagunduko diguten keinu txikien bidez.

Prest gaude?

Jainkoa, eskerrik asko nire bizitzan dauden gauza on guztiengatik.
Eskerrak ematen dizkizut nire familiagatik, nire lagunengatik, non bizi eta egunero jateko zerbait dugulako.
Eskerrik asko hazten eta pertsona on gisa trebatzen laguntzen digun ikastetxeagatik.
Eskerrik asko gozatu dezakegun bakeagatik.
Mila esker maite nauzulako eta beti laguntzen nauzulako. Amen.

1-3 LH

4-6 LH

 

Gaurko ipuinaren eskutik, goiza hastera gonbidatzen zaituztegu, egunean zehar agertzen diren abentura eta erronketan laguntzen eta sentitzen jakitearen garrantziaz jabetuz.

ITSASONTZIKO HIRU KAPITAINAK

Baziren behin hiru anaia oso ondo konpontzen zirenak. Egia esan, onak ziren, baina nahiko bihurriak eta aktiboak.

Egun batean, aitona-amonek jostailuzko ontzi handi bat oparitu zieten, eta horrek liluratu egin zituen. Bainuontzia urez bete eta harekin jolasteko irrikan zeuden; itsaso handi bateko urak zeharkatzen ari balira bezala nabigarazi nahi zuten, abentura zirraragarriak biziz.

Hurrengo egunean, eskolatik etorri eta lanak amaitu zituztenean, hiru anaiek bainuontzia bete zuten, baina, ontzia uraren gainean jarri zutenean, ontzia hondoratzen ikusi zuten, eta ezin izan zuten flotatu.

Azkar, ontzia bainuontzitik atera zuten, ez baitzuten nahi ura itsasontzira iristea eta hondatu egingo du. Orduan konturatu ziren beren ontziak zulo bat zuela behealdean. Hiruretako inork ez zuen aurreko egunean zulo hori ikusi, eta nola agertu zen ere ez zekiten. Bazekiten ontziak ez ziela bainuontzian jolasteko balio. Uretatik kanpo, itsasontziak ezingo luke abentura zirraragarririk bizi, eta, beraz, ez luke zentzurik izango berarekin jolasteak.

– Nik ez dut traste hautsi honekin jolastu nahi-esan zuen anaia ertainak.
– Nik ere ez-esan zuen umeak-. Ezin badugu nabigarazi, hau aspergarria!

Orduan anaia nagusia ontziarekin geratu zen. Ez zion uko egin nahi bere anaiekin elurra egiteari. Abentura zirraragarriak bizi nahi nituen, ekaitzak garaitu eta piraten ontzietatik ihes egin. Hirurak, une batez, itsasoetako hiru kapitainik onenak izan zitezen nahi nuen, garai guztietako ontzirik azkarrenean nabigatuz. Hala ere, hori ezingo litzateke izan ontzi hautsi batekin.

Orduan hartu zuen telefonoa eta aitona-amonei deitu zien, ontzia apurtuta zegoela eta hondoratu ez zen beste batekin aldatu beharko zutela azaltzeko. Aitona-amonek honako hau erantzun zuten:

– Ontzia ez dago apurtuta. Horrela da. Abentura batekin hasteko prest dago, eta zure lehen abentura handia ontzia nabigaraztea da.

«Ontzia hondoratzen bada zulo bat duelako», pentsatu zuen anaia nagusiak, «zuloa konpondu besterik ez dut egin behar eta nabigatu ahal izango du. Eta horrela, zuloa konpontzen saiatzen naiz. Lehenik, paperarekin probatu zuen, baina, ur gainean jartzean, papera busti eta berriro hondoratzen zen. Gero, kartoiarekin konpontzen saiatu zen, baina ez zuen funtzionatu. Azkenean, egur puska batekin saiatu zen. Horretarako, tamaina egokiko zati bat moztu eta itsasontziari itsastea lortu behar zuen. Anaia zaharrenak arratsalde osoa eman zuen egur puskak mozten, baina ez zuen lortzen bere zulorako tamaina egokia moztea. Une horretan, bere anaiak sartu ziren:

– Zertan ari zara? -galdetu zion anaia ertainak.
– Itsasontziko zuloa konpontzen saiatzen naiz, nabigatu ahal izateko.
– Bai ideia ona! -esan zion umeak-. Zergatik ez diguzu abisatu? Hirurok batera, ziur konpondu eta nabigarazi dezakegula.

Horrela, hiru anaiek, elkarrekin lan eginez, egur zati egokia moztu eta itsasontzian itsastea lortu zuten.

Hurrengo arratsaldean, ontzia konponduta, bainuontzia bete eta ontzia nabigatzea lortu zuten. Zein pozik zeuden hirurak itsaso handiak zeharkatzen, abenturak bizitzen, ekaitzak garaitzen eta piraten ontzietatik ihes egiten ari zirela imajinatzen!

Arratsalde horretan, itsaso guztietako ontzirik azkarreneko kapitainik onenak izateaz gain, jakin zuten elkarrekin lan egin zutela izan zezaketen konpainiarik onenean gozatzeko.

Partekatzeko:
Zein anai-arrebekin identifikatzen zara?
Nola erreakzionatzen duzu erronken edo arazoen aurrean?

Gaurko proposamena:
Nork behar du zure laguntza, anaia zaharrenak bezala, itsasontzia zaharberritzen?
Hurbildu eta gainditu erronkak elkarrekin!